“In the kitchen, Ermis!”

In deze rijke, poëtische en persoonlijke kroniek volgen we de nomadische kunstenaar Henry (alias Ermis), die zich beweegt tussen Nederland en Noord-Griekenland, op zoek naar verbinding, gastvrijheid en zingeving. De reis werd in gang gezet door CoTranspose – een collectief dat vergeten dorpen en verlaten plekken nieuw leven inblaast. In die context maakt Henry performances, diners, ontmoetingen en tafels – letterlijk en figuurlijk – waarin zorg, feminisme en culturele uitwisseling centraal staan. / In this rich, poetic and personal chronicle we follow the nomadic artist Henry (alias Ermis), who moves between the Netherlands and Northern Greece, in search of connection, hospitality and meaning. The journey was initiated by CoTranspose – a collective that brings new life into forgotten villages and abandoned places. In this context, Henry created performances, dinners, meetings and tables – literally and figuratively – in which care, feminism and cultural exchange are central.

Met name de samenwerking met vrouwen van het GAIA-collectief in Spileo vormt een scharnierpunt. De initiator Zoï bleek een gelijkgestemde, gaf Henry zijn Griekse naam Ermis en benoemde zichzelf tot zijn peetmoeder. In de keuken, tussen de pompoenen en filodeeg, herinnert hij zich eerdere samenwerkingen, verlies en zorg. Spileo, met haar vergrijzing en verlaten huizen, wordt een plek van reflectie en actie. / In particular, the collaboration with the women from the GAIA collective in Spileo is a pivotal point. The initiator Zoï turned out to be a kindred spirit, gave Henry his Greek name Ermis and appointed herself as his godmother. In the kitchen, between the pumpkins and filo pastry, he muses about previous collaborations, loss and care. Spileo, with its aging population and abandoned houses, becomes a place of reflection and action.

Er ontstaat het idee voor het “Museum voor Hedendaagse Problemen” – gevestigd in een oude bushalte – als een ode aan het alledaagse, vergankelijke en verbindende. Verhalen stapelen zich in korte tijd op door ontmoetingen met vluchtelingen, soldaten, dichters, boeren en kunstenaars – ieder met hun eigen verhaal. Thema’s als migratie, zorg, verlies, politiek en culturele uitwisseling verweven zich met herinneringen aan familiale geschiedenis, feministisch erfgoed, en een diepgewortelde liefde voor tafels, eten en gedeeld bestaan. / The idea for the “Museum for Contemporary Problems” – housed in an old bus stop – is born as an ode to the everyday, the transient and the connecting. Stories pile up in a short time through encounters with refugees, soldiers, poets, farmers and artists – each with their own story. Themes such as migration, care, loss, politics and cultural exchange intertwine with memories of family history, feminist heritage, and a deep-rooted love for tables, food and shared existence.

• 5 november 2024 / November 5, 2024: ‘De dagen gaan over zorg en eten, over galstenen en zere tenen vanwege chemotherapie, haar hele lichaam heeft er van langs gekregen en heeft gedurende lange tijd zorg nodig, en ieder half jaar controle, dus ook deze maand, en misschien volgt er nog een operatie in februari. Gelukkig moet Zoï ook veel smoothies eten, dus krijg ook ik iedere dag een verse smoothie en alles smaakt hier al zo geweldig, dankzij de zon en alle andere aandacht’. / ‘The days are about care and food, about gallstones and sore toes from chemotherapy, her whole body has been through it and needs care for a long time, and check-ups every six months, so also this month, and maybe another operation in February. Fortunately, Zoï also has to eat a lot of smoothies, so I also get a fresh smoothie every day and everything tastes so great here, thanks to the sun and all the other attention’.

Langzaam ontvouwt zich een groter project: een “relationscape” van stoffen, recepten, gesprekken en gemeenschappen met de voorlopige titel “In de keuken, Ermis!” Een boek over mijn peetmoeder. Een kookatlas en performancehandleiding en vervolg op Lees me*. Kan geschiedenis worden omschreven met een recept? Of als een ‘mindscape’ waarin zorg en kunst in elkaar overvloeien? Met de ‘sense of belonging’ van de verschillende spelers in dit verhaal? / Slowly a larger project unfolds: a “relationscape” of fabrics, recipes, conversations and communities with the provisional title “In the kitchen, Ermis!” A book about my godmother. A cooking atlas and performance manual and sequel to Read me*. Can history be described with a recipe? Or as a ‘mindscape’ in which care and art merge? With the ‘sense of belonging’ of the different players in this story?

Deze tocht is wederom niet in Ithaka geëindigd, maar nog onderweg, met uitzicht op nieuwe diners, een publicatie en beladen met symboliek. Want, zo laat Ermis ons voelen: thuiskomen is geen bestemming, maar een voortdurende, zorgzame beweging tussen mensen, verhalen en plaatsen. / This journey has not ended in Ithaca, but is still underway, with a view to new dinners, a publication and laden with symbolism. Because, as Ermis makes us feel: coming home is not a destination, but a continuous, caring movement between people, stories and places. Of zoals het in een Grieks-Bulgaars kookboek staat als commentaar op een situatie uit begin 20ste eeuw: ‘Ons einde kende geen ontwikkeling, maar alleen vluchtelingen’. Nu worden we wederom uitgedaagd; door klimaatproblemen, krimp en territoriale ongelijkheid in een tijd waarin er nieuwe onzekerheid is in Europa. Dat zijn geen kleine zaken maar toch blijft dit verhaal gewoon in de keuken om verder te kijken want: / Or as it is written in a Greek-Bulgarian cookbook as a commentary on a situation from the beginning of the 20th century: ‘Our end knew no development, only refugees’. Now we are challenged again; by climate problems, shrinkage and territorial inequality at a time when there is new uncertainty in Europe. These are not small matters but still this story just stays in the kitchen to look further because:

• “Eters moeten begrijpen dat eten onontkoombaar plaatsvindt in de wereld, dat het onontkoombaar een agrarische gebeurtenis is, en dat de manier waarop we eten in aanzienlijke mate bepaalt hoe de wereld wordt gebruikt.” (Wendell Berry, The Pleasures of Eating, 1990) / “Eaters, that is, must understand that eating takes place inescapably in the world, that it is inescapably an agricultural act, and that how we eat determines, to a considerable extent, the way the world is used.” (Wendell Berry, The Pleasures of Eating, 1990)

De toekomst ligt in de routekaart naar de werkelijke geschiedenissen. En die geschiedenissen beschrijf Ermis in recepten, gebeurtenissen, kaarten, naaiwerk en andere materialen. En niet met een gewone kaart van de regio, want we moeten allemaal nog eens goed kijken naar wat, wanneer en onder welke omstandigheden die kaart eigenlijk waar is (geweest). / The future lies in the roadmap to the real histories. And Ermis describes those histories in recipes, events, maps, sewing and other materials. And not with a regular map of the region, because we all need to take a good look at what, when and under what circumstances that map actually is (has been) true.

• 25 november 2040: ‘Het ochtendritueel is al vijftien jaar dat ik de voordeur open doe en mijn gedachten deel met een roedel verwilderde honden. Meestal is na een minuut of tien de eerste hond mijn verhaal wel zat en druipt af en zoekt zijn heil elders. De rest blijft dan onrustig achter om misschien nog iets te horen dat interessant genoeg is of ik moet zo vrijgevig zijn om wat water te delen. Na twintig minuten blijft alleen Mikrí nog achter, op zo’n vijf meter afstand van de deur, zenuwachtig heen en weer lopend voor het huis, voor eeuwig trouw maar nooit in staat om echt te geloven dat ik veilig ben. Dan vind ik het genoeg voor die dag, zet water klaar voor Mikrí en sluit de deur, het is tijd voor mijn Scardica thee; tegen de angsten’. / November 25, 2040: ‘For fifteen years now, the morning ritual has been that I open the front door and share my thoughts with a pack of feral dogs. Usually, after about ten minutes, the first dog has had enough of my story and slinks off and seeks refuge elsewhere. The rest then remain restlessly behind, perhaps to hear something else that is interesting enough, or I have to be generous enough to share some water. After twenty minutes, only Mikrí remains, about five meters from the door, nervously pacing back and forth in front of the house, eternally loyal but never able to truly believe that I am safe. Then I decide it’s enough for the day, make some water for Mikrí and close the door, it’s time for my Scardica tea; against the fears.’

Met “In de keuken, Ermis!” Een boek over mijn peetmoeder krijg je straks een uniek object in handen maar het zal alleen te koop zijn via de crowdfund waarmee we het project hopen te financieren. Uit eerdere ervaring weten we dat een crowdfund en haar succes de kern is voor een project dat echt gedragen wordt. We hopen hier na de zomer mee te beginnen. / With “In de keuken, Ermis!” A book about my godmother you will soon get a unique object in your hands but it will only be for sale via the crowdfunding with which we hope to finance the project. From previous experience we know that a crowdfunding and its success is the core for a project that is really supported. We hope to start with this after the summer.

• Dit project begint op / this project starts on: 1 augustus 2025 Artistiek inhoudelijk wordt het project geleid door Henry Alles in een samenwerking met o.a. GAIA & CoTranspose. Ook worden we nadrukkelijk gesteund door Wintertuin. / The artistic content of the project is led by Henry Alles in collaboration with GAIA & CoTranspose. We are also strongly supported by Wintertuin.
• Agenda / Timetable: Research-shows: 21 juni The Table Is Set ‘between salt and sweet’, Zeeland, aanmelden via | August 2025: start crowdfund | september 2025: Workshops en The Table Is Set diners in Belgie en Frankrijk | november 2025: Wintertuin Festival | 8 maart 2026: The Table Is Set ‘with women’, Internationale Vrouwendag | Voorjaar/zomer 2026 presentatie eerste exemplaar “In de keuken, Ermis!” Een boek over mijn peetmoeder
• Nieuwsbrief: aanmelden kan via proefme[at]landscapelabs.nl
• This page was written in co-operation with ChatGPT and the CICERO writing model from Timelab’s Academy Program)