“In the kitchen, Ermis!”

“In een Grieks-Bulgaars kookboek las ik een zin die me diep raakte: ‘Ons einde kende geen ontwikkeling, maar alleen vluchtelingen’.”. Dat raakte duidelijk aan dat waar Henry Alles als kunstenaar mee bezig is; eten koken en delen en gesprekken voeren over zorg, migratie en ergens thuis horen”. En nu komt zijn werk samen in een uniek object (in een oplage van 100 stuks) dat alleen te verkrijgen zal zijn via een crowdfund. /“In a Greek-Bulgarian cookbook I found a sentence that touched me deeply: ‘Our end had no development, but only refugees’.”. That clearly touched on what Henry Alles as an artist is doing; cooking and sharing food and having conversations about care, migration and somewhere at home. And now his work will come together in an unique object (in an edition of a 100) that will only be available through a crowdfunded project.

In deze rijke, poëtische en persoonlijke kroniek volgen we de nomadische kunstenaar Henry (alias Ermis), die zich beweegt tussen Nederland en Noord-Griekenland, op zoek naar verbinding, gastvrijheid en zingeving. De reis werd in gang gezet door CoTranspose – een collectief dat vergeten dorpen en verlaten plekken nieuw leven inblaast. In die context maakt Henry performances, diners, ontmoetingen en tafels – letterlijk en figuurlijk – waarin zorg, feminisme en culturele uitwisseling centraal staan. / In this rich, poetic and personal chronicle we follow the nomadic artist Henry (alias Ermis), who moves between the Netherlands and Northern Greece, in search of connection, hospitality and meaning. The journey was initiated by CoTranspose – a collective that brings new life into forgotten villages and abandoned places. In this context, Henry created performances, dinners, meetings and tables – literally and figuratively – in which care, feminism and cultural exchange are central.

Met name de samenwerking met vrouwen van het GAIA-collectief in Spileo vormt een scharnierpunt. De initiator Zoï bleek een gelijkgestemde, gaf Henry zijn Griekse naam Ermis en benoemde zichzelf tot zijn peetmoeder. In de keuken, tussen de pompoenen en filodeeg, herinnert hij zich eerdere samenwerkingen, verlies en zorg. Spileo, met haar vergrijzing en verlaten huizen, wordt een plek van reflectie en actie. / In particular, the collaboration with the women from the GAIA collective in Spileo is a pivotal point. The initiator Zoï turned out to be a kindred spirit, gave Henry his Greek name Ermis and appointed herself as his godmother. In the kitchen, between the pumpkins and filo pastry, he muses about previous collaborations, loss and care. Spileo, with its aging population and abandoned houses, becomes a place of reflection and action.

Er was al even een “Museum voor Hedendaagse Problemen” – in een oude bushalte – als een ode aan het alledaagse, vergankelijke en verbindende. Verhalen stapelen zich in korte tijd op door ontmoetingen met vluchtelingen, soldaten, dichters, boeren en kunstenaars – ieder met hun eigen verhaal. Thema’s als migratie, zorg, verlies, politiek en culturele uitwisseling verweven zich met herinneringen aan familiale geschiedenis, feministisch erfgoed, en een diepgewortelde liefde voor tafels, eten en gedeeld bestaan. / The “Museum for Contemporary Problems” – housed in an old bus stop – was temporarily realised as an ode to the everyday, the transient and the connecting. Stories pile up in a short time through encounters with refugees, soldiers, poets, farmers and artists – each with their own story. Themes such as migration, care, loss, politics and cultural exchange intertwine with memories of family history, feminist heritage, and a deep-rooted love for tables, food and shared existence.

• 5 november 2024 / November 5, 2024: ‘De dagen gaan over zorg en eten, over galstenen en zere tenen vanwege chemotherapie, haar hele lichaam heeft er van langs gekregen en heeft gedurende lange tijd zorg nodig, en ieder half jaar controle, dus ook deze maand, en misschien volgt er nog een operatie in februari. Gelukkig moet Zoï ook veel smoothies eten, dus krijg ook ik iedere dag een verse smoothie en alles smaakt hier al zo geweldig, dankzij de zon en alle andere aandacht’. / ‘The days are about care and food, about gallstones and sore toes from chemotherapy, her whole body has been through it and needs care for a long time, and check-ups every six months, so also this month, and maybe another operation in February. Fortunately, Zoï also has to eat a lot of smoothies, so I also get a fresh smoothie every day and everything tastes so great here, thanks to the sun and all the other attention’.

Langzaam ontvouwt zich een groter project: een boekwerk en plattegrond van stoffen, recepten, gesprekken en gemeenschappen met de voorlopige titel “In de keuken, Ermis!”, een kookatlas over mijn peetmoeder en vervolg op Lees me. Kan geschiedenis worden omschreven met een recept? Of als een ‘relationscape’ waarin zorg en kunst in elkaar overvloeien? Met de ‘sense of belonging’ van de verschillende spelers in dit verhaal? / Slowly a larger project unfolds: a book and map of fabrics, recipes, conversations and communities with the provisional title “In the kitchen, Ermis!”; a cooking atlas about my godmother and sequel to Lees me. Can history be described with a recipe? Or as a ‘relationscape’ in which care and art merge? With the ‘sense of belonging’ of the different players in this story?

Deze tocht is wederom niet in Ithaka geëindigd, maar nog onderweg, met uitzicht op nieuwe diners, een publicatie en beladen met symboliek. Want, zo laat Ermis ons voelen: thuiskomen is geen bestemming, maar een voortdurende, zorgzame beweging tussen mensen, verhalen en plaatsen. / This journey has not ended in Ithaca, but is still underway, with a view to new dinners, a publication and laden with symbolism. Because, as Ermis makes us feel: coming home is not a destination, but a continuous, caring movement between people, stories and places. ‘Ons einde kende geen ontwikkeling, maar alleen vluchtelingen’ was een commentaar op de politieke situatie rond 1920. Nu worden we wederom uitgedaagd; dit keer door klimaatproblemen, krimp en territoriale ongelijkheid in een tijd waarin er nieuwe onzekerheid is in Europa. En ook in dit verhaal blijven we gewoon in de keuken vanwege de relevantie van ons eten, want: / ‘Our end knew no development, only refugees’ was a commentary on the political situation around 1920. Now we are challenged again; this time by climate problems, diaspora and territorial inequality at a time when there is new uncertainty in Europe. Again as in the Greek Bulgarian cookbook we stay in the kitchen as food is relevant, because:

• “Eters moeten begrijpen dat eten onontkoombaar plaatsvindt in de wereld, dat het onontkoombaar een agrarische gebeurtenis is, en dat de manier waarop we eten in aanzienlijke mate bepaalt hoe de wereld wordt gebruikt.” (Wendell Berry, The Pleasures of Eating, 1990) / “Eaters, that is, must understand that eating takes place inescapably in the world, that it is inescapably an agricultural act, and that how we eat determines, to a considerable extent, the way the world is used.” (Wendell Berry, The Pleasures of Eating, 1990)

De toekomst vloeit voort uit de ervaringen en verhalen van vrouwen. Ermis beschrijft deze ‘herstories’ in recepten, gebeurtenissen, kaarten, naaiwerk en andere materialen. En niet met een gewone kaart van de regio, want we moeten allemaal nog eens goed kijken naar wat, wanneer en onder welke omstandigheden die kaart eigenlijk waar is (geweest). / The future comes out of the experiences and stories of women. And Ermis describes these ‘herstories’ in recipes, events, maps, sewing and other materials. And not with a regular map of the region, because we all need to take a good look at what, when and under what circumstances that map actually is (has been) true.

• Dit jaar reist Henry langzaamaan weer richting Griekenland en onderweg organiseert hij diners onder de titel The Table Is Set. Dus in Belgie doen bij Timelab in Gent The Table Is Set ‘for mapping your story through food’ op 12 september. In Brussel, bij Brussels Experimental Forum, doen The Table Is Set ‘for Stalkers’ op 20/21 september en bij Cabara Atlantique, in Frankrijk, is de nomadische kunstenaar Henry Alles uitgenodigd voor zowel La Table est Mise als de workshop Archéologie du Futur. / This year Henry is slowly travelling back to Greece and on the way he organises diners called The Table Is Set. In September we will visit Timelab in Ghent with The Table Is Set ‘for mapping your story through food’ , and Brussels, at Brussels Experimental Forum, we will do The Table Is Set ‘for Stalkers’. At the end of that month at Cabara Atlantique (F) the nomadic artist Henry Alles has been invited for both La Table est Mise and the workshop Archéologie du Futur.

Met “In de keuken, Ermis!” Een boek over mijn peetmoeder krijg je straks een uniek object in handen maar het zal alleen te koop zijn via de crowdfund waarmee we het project hopen te financieren. Uit eerdere ervaring weten we dat een crowdfund en haar succes de kern is voor een project dat echt gedragen wordt. We hopen hier na de zomer mee te beginnen. / With “In de keuken, Ermis!” A book about my godmother you will soon get a unique object in your hands but it will only be for sale via the crowdfunding with which we hope to finance the project. From previous experience we know that a crowdfunding and its success is the core for a project that is really supported. We hope to start with this after the summer.

Vragen en verder informatie via proefme[at]landscapelabs.nl / Questions and information via proefme[at]landscapelabs.nl

• Artistiek inhoudelijk wordt het project geleid door Henry Alles in een samenwerking met o.a. GAIA & CoTranspose. Ook worden we nadrukkelijk gesteund door Wintertuin. / The artistic content of the project is led by Henry Alles in collaboration with GAIA & CoTranspose. We are also strongly supported by Wintertuin.
• August 2025: start project / crowdfund
• September 2025: Workshops / The Table Is Set diners in Belgium and France
• November 2025: Wintertuin Festival
• 8th March 2026: The Table Is Set ‘with women’, International Womens Day
• Spring/Summer 2026: first edition ready!
• This page was written in co-operation with ChatGPT and the CICERO writing model from Timelab’s Academy Program)