21 december / 21 December: Morgen vertrek ik richting het noorden en mijn eerste doel is uitzicht te krijgen op Ithaka. Misschien dat ik het nog bezoek maar daar ligt niet mijn einddoel denk ik. / Tomorrow I leave for the north of Europe and my first goal will be to get a good view of Ithaka. Maybe I’ll visit it again, but I don’t think that’s my end goal.

Vorige week was het afsluitende diner The Diner Is Set in Athene met muzikanten, boeren, een naaiende bioloog, theatermakers, brouwers en andere prachtmensen. Een internationaal gezelschap met hier en daar een Griek. Sardines werden op ongebruikelijke manieren verhit, maskers werden gebakken en gedragen en rollen werden gespeeld, de haas en de zalm waren er samen met de lepelaar en de aalscholver, er was muziek van de band The Glitter en zelf speelde ik samen met Joe O’Conner twee muzikale covers, waaronder ‘Song to the Siren’. De avond duurde tot in de kleine uurtjes en was onvergetelijk omdat we de herinneringen hebben opgedronken. / Last week the closing dinner The Diner Is Set was in Athens attended by musicians, farmers, a sewing biologist, theater makers, brewers and other wonderful people. Quit an international group with a few Greeks. Sardines were heated in unusual ways, masks were baked and worn, roles were played, the hare and the salmon were there together with the spoonbill and the cormorant, music was there by The Glitter and I myself covered with Joe O’Conner two songs, including ‘Song to the Siren’. The evening lasted until the early hours and was unforgettable as we drank in the memories.

En daarmee werd het tijd om Athene en Griekenland langzaam de rug toe te keren om de reis noordwaarts te gaan maken, dus voorbereidingen en contacten leggen voor onderweg en nog even een band laten plakken. / And with that it was time to slowly turn my back on Athens and Greece to prepare the journey north, to make preparations and contacts for the journey and get help for a leaking car tyre.

De reis en de feestjes zijn te volgen via deze link / The journey and the festivities can be followed here

Na Ithaka reis ik door naar Albanië en Noord Macedonië, in Skopje bezoek ik een regisseur omdat het kan, dan mogelijk door naar Kosovo, Sarajevo, Kroatië, Slovenië en Oostenrijk. Daar bezoek ik misschien een collega die uiteindelijk toch niet in de TAIR terecht kwam. Dan via Tsjechië uiteindelijk naar Berlijn om met een Griekse maker te praten over Theater en Archeologie, dan volgt Hamburg waar ik een lieve collega bezoek waar ik zeker poffert voor wil maken en dan Groningen want er is een opening van expositie  van een goede vriend en sponsor. / After Ithaka I travel to Albania and North Macedonia, in Skopje I hope to visit a director because I can, then onwards to Kosovo, Sarajevo, Croatia, Slovenia and Austria. There I might visit a colleague who ultimately did not end up in the TAIR. Thru Czech Republic to Berlin to talk to a Greek theatre maker about Theater and Archaeology, after which follows Hamburg where I will visit a dear colleague for whom I certainly want to make poffert. And then Groningen because there is an opening of an exhibition of a good friend and sponsor.

De dagen erna vullen zich vast met de organisatie van de volgende The Table Is Set. Waar en wanneer gaan we nog beslissen. Leesvoer voor dat diner is alvast Plato’s Symposium! /  The following days after my arrival in Groningen will surely be filled with the organization of the next The Table Is Set. We will decide where and when. Reading material for that dinner is Plato’s Symposium!

10 December 2023: Ondanks het vreselijke nieuws uit Gaza wat iedere dag te lezen is toch een update met informatie over een diner en het verloop van A Little Odyssey hier in Griekenland. / Despite the terrible news from Gaza that can be read every day there is an update with information about a dinner and the progress of A Little Odyssey here in Greece.

Komende 15 december is er The Table Is Set, A Little Odyssey diner in Athene en er zijn nog een paar plaatsen vrij, dus stuur me een bericht (info@landscapelabs.nl) en dan hoor je van me of jij er nog bij kunt. Voor meer gegevens zie de bijgevoegde flyer./ December 15 there will be The Table Is Set, A Little Odyssey dinner in Athens and there are a few places left, so send me a message (info@landscapelabs.nl) and I will let you know if you can still join us. For more information see the attached flyer. Plaatjes kon je hier al vinden maar nu ook hier / Earlier you already could find pictures here , but now also here.

De meeste van jullie die dit lezen wonen niet in Griekenland en kunnen dus ook niet aanwezig zijn maar ik beloof dat er ook een The Table Is Set gaat plaatsvinden in Nederland. De diners, mijn zoektocht naar de gedeelde maaltijden, en de “poffert van Europa” zijn onder deze titel hier (link) terug te vinden zijn op de website./ Most of you reading this do not live in Greece and therefore cannot attend therefore I promise that a The Table Is Set will also take place in the Netherlands. The dinners, my search for shared meals, and the “poffert of Europe” can be found here (link)on the website under this title.

Tijdens het organiseren van The Table Is Set en het overdenken van A Little Odyssey dacht ik terug aan 2019. In dat jaar had ik de TAIR weer eens naar Arnhem verplaatst en nam vanaf daar de trein en het vliegtuig naar Athene voor een verblijf bij Duncan Dance Centre en Research centre Aparamillon. Toen mijn nomadische bestaan nog niet plots tot stilstand was gekomen schreef ik ‘ Get the circus on the road!’  / While organizing The Table Is Set and thinking about A Little Odyssey, I thought back to 2019. That year I moved the TAIR to Arnhem and from there took the train and plane to Athens for a stay at Duncan Dance Center and Research center Aparamillon. Before my nomadic existence had suddenly come to a standstill, I wrote ‘Get the circus on the road!’ En ik vervolgde met ‘wanneer we dit nieuwe circus op weg willen hebben, help me dan om te onthullen wat nu het circus is? Hoe blij te blijven in al die problemen? Moet ik je die hond laten zien die zo bang en nat lag op een kleine rots in de zee toen mensen niet in staat waren om op te passen, toen mensen het vuur moesten ontvluchten’ Dat gebeurde op 23 juli 2018 aan de Griekse kust. / And I continued with ‘when we want this new circus on the road, help me to reveal what the circus is now? How to stay happy in all those problems? Should I show you that dog that lay so scared and wet on a small rock in the sea when people were unable to take care, when people had to flee the fire’ That happened on July 23, 2018 on the Greek coast. ‘Het circus is een hondenkennel en een aardschip. Ik ben er aan het werk en zwaai met een gouden vlag en ik droom dat we allemaal te zien zijn reizende met het aardschip. “We vliegen, houdt u vast aan uw bezittingen”. Er verschijnen nieuwe patronen aan de donkere kant van het schip, korte uitbarstingen van vlammen van olievelden, luchthavens en suïcidale moralisten. De rook wordt dichter zodat je niet langer kunt ademen, je moet opstaan, zuig het leven dat je nodig hebt uit het water want de modder is gevuld met plastic deeltjes, het zegel is doodgebloed. “Liefje, sla me nog een keer!” Je hoeft nooit meer wakker te worden als we de droom ingaan. Verf je gezicht met Nike strepen.’ / ‘The circus is a dog kennel and an earth ship. I’m working there and waving a golden flag and I dream that we can all be seen traveling on the Earthship. “We’re flying, hold on to your belongings”. New patterns appear on the dark side of the ship, short bursts of flames from oil fields, airports and suicidal moralists. The smoke becomes denser so that you can no longer breathe, you have to get up, suck the life you need from the water because the mud is filled with plastic particles, the seal has bled to death. “Baby, hit me one more time!” You never have to wake up again when we enter the dream. Paint your face with Nike stripes.’.

Er is veel aan de hand in de wereld maar nog steeds gaat het leven gewoon door. Vorige week was ik weer in Athene, dit keer om samen met anderen de zaak op zijn plek te laten vallen voor een diner. Ik sprak met kunstenaars, zaaleigenaren, koks en winkeliers, archeologen en daklozen en mocht meespelen bij Musikarama: Joe O’Conner en Kim Muench waren zeer gastvrij, we bedachten samen de titel The Table Is Set en zij namen me mee naar een concert in To Pano Spiti. / There is a lot going on in the world but life still goes on. Last week I was in Athens again, this time to join others for a dinner. I spoke to artists, venue owners, chefs and shopkeepers, archaeologists and homeless people and was allowed to play at Musikarama: Joe O’Conner and Kim Muench were very hospitable, we came up with the title The Table Is Set together and they took me to a concert in To Pano Spiti.  Athene is ook de plek om inkopen te doen maar sprak ook jan en alleman aan op zoek naar een bepaalde pan. ‘Bij de turken’ moet je zijn voor die pan, niet hier. Ik zal je de historische context van deze opmerking besparen. De Atheense archeologen, bij Plato’s gymnasium waar ik ze stoorde in hun werkzaamheden, vertelden me dat dit gymnasium buiten de stadsmuren lag zodat ook mensen met een andere etnische achtergrond of anderszins gewoon deel konden nemen aan de gesprekken in de school. / Athens is also the place to do some shopping, but in looking for a specific pan I was told ‘to go to the Turks’. I’ll spare you the historical context of this comment. The Athenian archaeologists, at Plato’s gymnasium where I interrupted them in their work, told me that the gymnasium was located outside the city walls so that people with a different ethnic background or otherwise could simply participate in the conversations in the school. Met de daklozen, binnen en buiten de stad, zoals Janusz uit Gdansk spreek ik vooral over het leven, de waarde van de inhoud van de winkelkar vol karton bijvoorbeeld, maak lol via de vertaal-app en klop regelmatig op mijn hart om ook te geven dat het communiceren me bevalt waarna we lachend weer onze eigen weg vervolgen. / With the homeless, inside and outside the city, like Janusz from Gdansk, I mainly talk about life, the value of the contents of the shopping cart full of cardboard, have fun using the translation app and regularly tap on my heart to indicate that I like the communication, after which we continue our separate ways, laughing. De zoektocht naar een geschikte ruimte eindigde bij mijn vrienden van Aparamillon waar ik in 2019 dus al eens was en we dus weer gaan dineren. / The search for a suitable space ends with my friends from Aparamillon, where I was already in 2019 and where we return on the 15th of December.

Migratie is de kern van een dynamische samenleving en verzet ertegen is zinloos. Er kwamen en komen ook hier veel wijzen uit alle windrichtingen, veel arbeiders ook en veel van hier gingen elders aan het werk en iedereen gaat of ging op avontuur. Marike woonde al drie jaar bijna voltijds op een strand toen zij Clara ontmoette omdat ze beide werkzaam waren in een vluchtelingenopvang op Lesbos, gingen samenwonen in Athene en kochten later pas dit kleine boerderijtje waar intussen het werk gewoon door gaat in het ritme van alledag. Marike zit online te werken vanuit het mobiele kantoor op het erf, Clara is aan het snoeien, ik ben aan het rondneuzen naar spullen en de garage belt om te zeggen dat de bus gerepareerd is. De Johnson & Su compost reactor doet zijn ding. Het bier van Marike zit in de eindgisting en het bottelen ervan is niet ver weg meer. / Migration is the core of a dynamic society and resistance to it is futile. Many wise men came and come here from all directions, many workers too and many from here went to work elsewhere and everyone is going or went on an adventure. Marike had been living almost full-time on a beach for three years when she met Clara because they both worked in a refugee shelter on Lesbos, moved in together in Athens and later bought this small farm where work continues in the rhythm of everyday life. Marike is working online from the mobile office in the yard, Clara is pruning, I am looking around for stuff and the garage calls to say that the bus has been repaired. The Johnson & Su compost reactor does its thing. Marike’s beer is in final fermentation and bottling is not far away. In het donker van de nacht blaffen de honden soms uren onrustig tegen elkaar maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend en iedere ochtend als ik naar buiten kijken en de sinasappels weer een tikje meer oranje zijn geworden juich ik een beetje want ergens diep van binnen doet het me denken aan knusse december dagen. / In the dark of the night the dogs sometimes bark restlessly at each other for hours, but I am used to that now and every morning when I look outside and the oranges have turned a little more orange again, I cheer a little because somewhere deep inside it reminds me of cozy December days. Het platteland betekent ook verticaal geplaatste windmachines met het vermogen van een helikopter waarmee de boeren de windrichting veranderen om de sinasappels op de meest rendabele manier aan de boom te laten rijpen. Andere boeren rijden rond in kapotte plastic overalls terwijl ze grote hoeveelheden chemische wolken door de boomgaarden jagen. Wolken die een koperachtige glans achterlaten op de bladeren en de sinasappels en die er voor zorgen dat wij wat fysiek ongemak ervaren; een typisch hongergevoel, een beetje hoofdpijn en misselijkheid. Athene had me een licht hoestje bezorgd, het platteland doet er nog een schepje bovenop. / The countryside also means vertically placed wind machines with the power of a helicopter with which farmers change the wind direction to ripen the oranges on the tree in the most profitable way. Other farmers drive around in broken plastic overalls, sending large amounts of chemical clouds through the orchards. Clouds that leave a coppery sheen on the leaves and oranges and cause us to experience some physical discomfort; a typical feeling of hunger, a little headache and nausea. Athens gave me a mild cough, but the countryside takes it even further.

December is nog best warm geweest tot nu toe. Marike, Clara en ik gingen er op uit om een bezoek te brengen aan Dio Pigadia, een boerende NGO die bovenal kennis wil delen. Vrijwilligers zijn er altijd welkom als ze minimaal twee maanden blijven en bij aankomst ontmoet ik dan ook Sebastien, een net gepromoveerde Franse wetenschapper die ik onderweg al eens ontmoet had en waarvan ik wist dat hij op deze boerderij aan de slag wilde gaan. Het is ronduit fantastisch wat ze daar doen en het gemak waarmee Marike en Clara eventueel ook groter gereedschap van hun mogen delen is prachtig, ook al is het drie uur rijden. Inspiratie te over! En teruggekomen gaan ze dan ook direct weer aan de slag met een hun DIY houding gesterkt door collega’s. Gewoon samen zelf doen staat hier in de TAIR op een klein houten peertje dat hier al bijna tien jaar hangt. / December has been quite warm so far. Marike, Clara and I went out to visit Dio Pigadia, a farming NGO that, above all, wants to share knowledge. Volunteers are always welcome if they stay for at least two months and upon arrival I meet Sebastien, a recently promoted French scientist whom I had met along the way and who I knew wanted to work on this farm. It is absolutely fantastic what they do there and the ease with which Marike and Clara can also share larger tools from them is wonderful, even though it is a three-hour drive. Inspiration galore! And when they return, they immediately get back to work with a DIY attitude, supported by colleagues. Just do it yourself together is displayed here in the TAIR on a small wooden bulb that has been hanging here for almost ten years.

grtn, Ermis Alles

27 november 2023 / 27 November 2023: In deze update vertel ik uiteraard over het arriveren bij Marike en Clara maar daar ging wel iets aan vooraf. Verder doe ik bij deze alvast een vooraankondiging voor een diner in Athene! En voor meer plaatjes klik de link/ This update will tell about my arrival at Marike and Clara but not before some telling about some other things that happened. Furthermore I am hereby announcing the upcoming diner in Athens! More pictures can be found here!

Op 20 november verliet ik Thessaloniki en voor het eerst ging ik eens lekker de toerist uithangen dus reed ik naar Edessa om watervallen te zien. De watervallen zijn prachtig net als de rest van Dytiki Makedonia en ik eindig de dag boven op een heuvel naast een verlaten kerk met een waarschuwing voor beren. Hier heb je echt beren op de weg. / On November 20th I left Thessaloniki and for the first time as a tourist; I drive to Edessa to see waterfalls. The waterfalls are beautiful as is all of Dytiki Makedonia it seems and I end the day on top of a hill next to small church with a warning for bears. Bears are real obstacles here. De toerist rijdt de volgende dag naar Meteora, met de verbazing over het landschap kijk ik om me heen en bezoek een paddenstoelmusem. De regio Vermios en het Pindosgebergte raken me diep in het hart, ik vertel het allemaal aan het dashboard van de auto. / The next day the tourist drives to Meteora, surprised by the stunning landscape I look around and visit a mushroom museum. The region Vermios and the Pindos Mountains touches my heart, I tell it all out loud to the dashboard of the car. Ik verlaat het berglandschap en keer terug naar de kust waar ik met mijn boomtak met draad en haakje uit Tjechie een luipaardgrondel vang, zeg sorry tegen de vis en laat haar gaan. / I leave the mountains behind me and return to the coast where using my tree branch with wire and hook from the Czech RepublicI I catch a leopard gudgeon , say sorry to it and let it go. Na al die omwegen in de afgelopen dagen neem ik maar eens de snelweg maar dat verveelt en ik verlaat deze al weer snel. Dan volgen er de laatste 24 verbazingwekkende uren naar het einddoel. / After having taken many extra winding roads in the days before I decide to take the highway but getting bored with it quickly I leave it soon. Followed by the 24 stunning hours towards the end goal.

24: Van de snelweg af komt de werkelijke wereld razendsnel weer terug, ik rij langs industrieterreinen met olieraffinaderijen, sloopauto’s en verlaten fabrieken, de wegen worden smaller en de gebieden geteisterd door bosbranden groter. / Reality quickly returns, I drive past industry lots with reffinaries, car carcasses and abandoned factories. The roads are getting smaller and the areas ravaged by forest fires are getting bigger.22: Ik stop de auto en loop met het hazenmasker het verbrande bos in. En dan sta ik daar en ervaar dat een bosbrand het branden is bomen en alles wat er leeft. Ik struikel over de botten van grotere zoogdieren en reptielen, terwijl het nieuwe vuilnis zich al weer opstapelt. / I stop the car and walk into the burned forest with the hare mask. And then I stand there and discover that a forest fire is burning trees and everything that lives in and between them, I stumble over the many bones of mammals and reptiles while the new garbage is already piling up again. 21: Ik parkeer bij het kleine antieke theater van Epidaurus en raak ik gesprek met een fietsende Fransman en Zwitser en we praten over onze ervaringen om onderbroken te worden door een Brit die het wil hebben over de verkiezingen in Nederland. / I park at the small ancient theater of Epidaurus and strike up a conversation with a cycling Frenchman and a Swiss and we talk about our experiences only to be interrupted by a Brit who wants to talk about the elections in the Netherlands. 20 Aan het eind van de dag beland ik op een strandje met vier andere bussen vol met lieve mensen, kinderen en volwassenen, en we kletsen honderduit en eten de olijven van de verkoper Dimitri ter plekke en ik vertel over A Little Odyssey. / I end up on a small beach with four other buses full of lovely people, children and adults, and we chat endlessly and eat the olives from the seller Dimitri on the spot. 19 En het volgende moment sta ik met een stervende aalscholver in mijn handen. Dat is me al eens eerder overkomen en toen was ik ook ergens aan het water met maskers in de weer. / And suddenly I find myself holding a dying cormorant in my hands. Just like in 2008 during the performance ‘The picnic and the sacrifice’ on a beach in Denmark when I was also wearing masks. 18 Dimitri dwingt me een andere parkeerplaats te zoeken en maakt me daarmee boos want de gesprekken zijn net zo fijn. We strijden wat en ronden het af met een glas wijn. Hij wil ook net te graag dat ik een mobiele houten marktkraam voor hem ga bouwen. / Dimitri forces me to find another parking space and makes me angry because the conversations are just as nice. We fight a bit and round it off with a glass of wine. He is to eager that I build him a mobile market stall similar to the TAIR. 16 ik doe alsof ik vis, met een biertje in mijn hand / I pretend to fish, with a beer in my hand. 15 Dan de verkiezingen in Nederland die zorgen voor een stevige hoeveelheid berichten in de what’sapp. Er zijn zorgen. Echte zorgen. Kom maar niet terug! / Then the elections in the Netherlands suddenly result in a large amount of messages in what’sapp. There are concerns. Real concerns. Don’t come back! 13 Welterusten Nederland / Sleep well people of the Netherlands.

6 De volgende ochtend komen twee van de andere reizigers, Verena Lernpeiss en Stefan Huber, met de suggestie om mij te filmen met een drone en te fotograferen met tele-lens. Ondanks dat ik mijn hoofd vol heb van dode dieren, verkiezingsuitslagen en toch ook zeker het aankomende arriveren op het eindstation van A Little Odyssey ben ik heel blij met hun suggestie. De verdronken stad van Epidaurus ligt hier immers vlakbij. / The next morning two of the other travelers, Verena Lernpeiss and Stefan Huber, suggest filming me with a drone and photographing me with a telephoto lens. Even though my mind is still on the dead animals, the election results and the upcoming arrival at the end station of A Little Odyssey, I am very happy with their suggestion. 5 Ik kleed me om en loop het water in richting de verdronken stad van Epidaurus en raak haast de kluts kwijt van alle emoties die de reis hier wakker maakt. Ik droom haast lijkt het en toch zwem ik werkelijk daar met een zalmmasker op en zwaai met een gouden vlag. Het masker raakt langzaam uit vorm. / I change clothes and walk into the water towards a drowned city and almost lose track of all the emotions that the journey here awakens. I’m dreaming and yet I’m actually swimming there with a salmon mask on and waving a golden flag. The mask is slowly getting out of shape. 4 Alles is nat en lacht en zucht en zwemt nog een keer de Middellandse Zee in. / Ermis is wet and laughing and sighing and takes another dive into the Mediterrean. 2 En dan nog eens zien aan te komen in Argos. Na Nagele kwamen Noordlaren, Groningen, Grenatalsperre, Leipzig, Doksy, Oslava, Dolni Vestonice, Kisapostag, Slatina-Timis, Nikopol, Ralichevo, Spileo, Aspri Ammos, Thessaloniki, Taxiarchis, Kamena Vourla en Palaia Epidavros voorbij als verblijfplaatsen. Marike, Clara en ik hebben afgesproken op een mooie plek in Argos om samen de laatste kilometers te rijden zodat ik een foto heb van mijn arriveren./ And then try to arrive in Argos again. After Nagele, Noordlaren, Groningen, Grenatalsperre, Leipzig, Doksy, Oslava, Dolni Vestonice, Kisapostag, Slatina-Timis, Nikopol, Ralichevo, Spileo, Aspri Ammos, Thessaloniki, Taxiarchis, Kamena Vourla and Palaia Epidavros were mentioned as places to stay. Marike, Clara and I have agreed on a beautiful spot in Argos to ride the last kilometers together so that I have a photo of my arrival.

1 Als ik er eenmaal ben krijg ik van Marike de vraag via de WhatsApp of ik nog laat weten wanneer ik denk er ongeveer te zijn? Tja, er gebeurde die dag al zoveel, ik wil alles goed doen en gelijk het doel van de reis inhoud geven terwijl ik intussen ook een garage voor mijn bus blijf zoeken. / Once I get there, Marike asks me via WhatsApp whether I will let her know approximately when I think I will arrive? Well, so much happened that day, I want to do everything right and give substance to the purpose of the trip, while in the meantime I also continue to look for a garage for my bus.

0 We zijn allemaal in Argos en we rijden gezamenlijk richting de boerderij. Wow!/ We are all in Argos and we drive together towards the farm. Wow!

Na meer kilometers dan verwacht maar met kosten die redelijk kloppen dus als ik straks niet te veel omrij als ik huiswaarts ga dan komt het goed. Ga ik gelijk huiswaarts? Terwijl ik eigenlijk gewoon de komende weken mijn bus wil verbouwen maar die staat straks anderhalve week in een garage. Terwijl ik ook een groot diner wil organiseren in Athene met maskers en kroonluchters en vorken als onderarmen. Terwijl ik ook nog door boomgaard moet rennen met een masker op, toch? Amper twee dagen na mijn arriveren probeer ik de bus te wassen maar heb vooral modder in mijn hoofd en zit op een gegeven moment op mijn knieën in de TAIR en ben op. Ik geef er aan toe en ga wat rusten. / After more kilometers than expected but with costs that are reasonable so if I don’t make too many detours when I go home, I’ll be fine. Am I instantly going home? While I actually just want to renovate my bus in the coming weeks, but it will be in a garage for a week and a half. While I want to organize a big dinner in Athens with masks and chandeliers and forks for forearms. While I also have to run through an orchard with a mask on, right? Barely two days after my arrival I try to wash the bus but mainly have a muddy brain. I find myself on my knees in the TAIR and can hardly do anything anymore. I admit and take a rest.

20 november: Afgelopen vrijdag vertrok ik, na twee weken, uit Spileo en reed over een weg die mij na 50 kilometer zo had vermoeid dat ik voor koos om naar de snelweg te gaan. Toch zocht ik ook aan het eind van deze dag gewoon weer de lokale weg op en bracht de avond door bij een kleine baai aan een wit strandje. Ik sprak met een vissende boer die volgens eigen zeggen werkt op het beste land ter wereld terwijl op de achtergrond een dolfijn uit het water sprong. De volgende ochtend was het in de baai zelf een afwisselende eet en moordpartij van grazende zeebrasem, kleinere visjes die zich plotseling bijeengedreven zagen door een razend snelle kleine versie van de tonijn. Er verschenen nog een aantal duikeenden die het er ook even van namen terwijl een reiger zonder resultaat weer vertrok. / 20 November: Last Friday after two weeks I finally left Spileo and drove away on a road that tired me so much that after 50 kilometers I chose to go to the more convenient highway. Yet at the end of the day I simply returned to the local road, as I mostly do on this journey, and spent the night in the parking at a small bay next to a small white beach. There I spoke with a fishing farmer who said he works on the best land in the world and while he speaks a dolphin jump out of the water. The next morning in the bay itself there was an alternating feeding and killing of grazing sea bream, smaller fish that suddenly found themselves herded together by a very fast small version of the tuna. A number of diving ducks appeared and took a break while a heron left again without any results.

Dit gebeurde terwijl ik met een vol hart nog aan de mensen in Spileo dacht. Over hoe ik daar komend jaar misschien kan werken aan een museum voor hedendaagse problemen. Een museum voor en door bewoners in de in onbruik geraakte bushalte midden in het dorp naast het huis van Stelios Duranidis, de dichter. Stelios is ergens in de negentig en bijzonder aardig. Het meeste over hem weet ik van Anastacia, de tiener van het dorp. Ik werd maatjes met zijn hondje en de dichter deelde granaatappels met me. Ik werd ook vrienden met Gyorgy die het steeds had over Andreanopolis als ik het over Edina, een plek hier vlak over de grens in Turkije. / All this happened while I was still with a heart filled with the people in Spileo. And thought about how I might be able to work there next year on a museum for contemporary problems. A museum for and by residents in the disused bus stop in the middle of the village next to the house of Stelios Duranidis, the poet. Stelios is somewhere in his nineties and very friendly. I know most about him thru Anastacia, the village teenager. I became friends with Stelios his dog and the poet shared pomegranates with me. I also became friends with Gyorgy who kept talking about Andreanopolis when I mentioned Edina, a place just across the border in Turkey.

Bij toeval kocht ik een boek over de geschiedenis van de zijderoute waar dit gebied een rol in speelt. Ik had net een onderbroek gekocht in een Chinese supermarkt in Nieuwe Andreanopolis, dus aan de Griekse kant van de grens toen ik in de lokale boekhandel zes engeltalige boeken vond waarvan deze mij het meest interesseerde. Het blijkt dus dat er niets Chinees aan de term zijderoute is want een Duitse geoloog was de naamgever. Dat ik nu onderweg kan tanken bij Silk Oil is vast een gevolg daarvan. Het economische verkeer is in de regio de hoofdmotor van de geschiedenis en dat uit zich dat in religie en politiek stromingen. / By chance I bought a book about the history of the Silk Road in which this area plays a role. I had just bought a pair of underpants in a Chinese supermarket in New Andreanopolis, on the Greek side of the border, when I found six English books in the local bookstore, of which this one interested me the most. So it turns out that there is nothing Chinese about the term Silk Road because a German geologist was its namesake. The fact that I can now refuel at Silk Oil on the road is possibly a result of this. Economic traffic is the main driver of history in the region and this is reflected in religion and political movements.

Maar belangrijker even is dat de hoofdmotor van mijn verblijf in Spileo ziek is en iedereen zich daar bewust van is. De ene omdat haar man net is overleden en ze iedere dag komt werken om onder de mensen te zijn. De ander komt omdat haar eigen partner ook ziek is en zorg behoeft. Iemand anders werkt gewoon in meerdere banen tegelijk en zal elke mogelijkheid om je te helpen aangrijpen: zowel in de zorg als in de keuken. Iedereen is betrokken. Maar ongetwijfeld denkt mijn hoofdpersoon er het hare van, misschien zoals de Amerikaanse schrijver Anne Boyer het heeft opgeschreven in The Undying. / But more importantly, the main driver of my stay in Spileo is ill and everyone is aware of it. One whos husband has just died and she comes to work every day to be among people. Another comes opnly during coffeebreaks because her own partner is also ill and needs care. Someone else simply works in multiple jobs at the same time and will seize every opportunity to help you: both in healthcare and in the kitchen. Everyone is involved. But undoubtedly my protagonist thinks perhaps as the American writer Anne Boyer wrote in The Undying.

Laten we het snel over iets ander hebben. Sinasappels! Marike noemde hen als mogelijk partner voor iets en ik was gelijk blij. A LIttle Odyssey gaat immers over voedsel. Niet alleen na twee weken in de keuken weet ik dat er de hele tijd voedsel om mij heen is  want het hangt hier in een boom, over de heg, staat tussen de straattegels en valt overrijp in grote hoeveelheden neer waar niemand naar omkijkt terwijl de boeren al weer het wintertarwe inzaaien en ik pompoen in Bulgarije kocht. / Let’s talk quickly change the subject. Oranges! Marike mentioned them as a possible partner for something and I was immediately happy. . After all, this project is about food. Not only after two weeks in the kitchen do I know. There is food around me all the time because it hangs here in a trees, over the hedge, stands between the paving stones and falls down over-ripe in large quantities where no one pays attention, meanwhile the farmers already are sowing winter wheat and I bought pumpkin in Bulgaria.

Terug naar de Kleine Odyssey. Wederom kwam er een bijdrage uit Griekenland van een ons bekende donateur en zitten we op 103 %. Het onderhoud van de bus kan dankzij jullie gewoon gedaan worden en ook de kosten voor de geplande presentatie in Athene aan. Van een andere mogelijke partner ontvang ik intussen via de mail antwoord dat hij gewoon thuis blijkt te zijn in Berlijn. Of ik zin heb om daar langs te komen? Ja het is na Athene ook tijd om de terugtocht te gaan maken. Wie zal ik onderweg nog meer verblijden met een bezoek? Uit Leipzig krijg ik een bericht over Andalusië en Gambia. Iemand anders nog ideeën? / Let’s return to A Little Odyssey itself. Once again a contribution came from Greece from a donor we know and we are at 103%. Thanks to you, the maintenance of the bus can be done as usual, as well as the costs for the planned presentation in Athens. And I received an email from another possible partner stating that he appears to be at home in Berlin. Would I like to visit there? Yes, next to Athens it is slowly also time to start thinking about the return journey. Who else will I delight with a visit along the way? From Leipzig I receive a message about Andalusia and Gambia. Anyone else have any ideas?

Mijn naam Ermis (kwikzilver) is correct bevestigd Gyorgy. En hij overhandigd mij een beeldschone steen in vele kleuren en ik denk aan D.H.Lawrence en hoe ik toch echt niet alles hoef te hebben om het te kunnen waarderen. Ik zou graag een gedicht van Stelios Duranidis kunnen voordragen hier maar ik heb geen goede vertaling beschikbaar. Ik hou het bij de zin ‘He no longer has the endurance on the road to run’. Omdat het hart er zo vol van raakt. / My name Ermis (mercury) is correctly confirmed Gyorgy. And he hands me a beautiful stone in many colors and I think of D.H.Lawrence and how I really don’t have to have everything to appreciate it. I would like to be able to recite a poem by Stelios Duranidis here but I don’t have a good translation available. I stick to the sentence ‘He no longer has the endurance on the road to run’. Because it makes the heart so full.

Ermis

Pss Ik schreef deze update vanuit Thessaloniki waar ik bij zat te komen van een aantal dagen keiharde wind. De wind had al mijn energie meegenomen, een marineschip in de haven was er zelfs door op de kade geslagen, en toch ondanks die wind heb ik genoten van de levendigheid en gastvrijheid van mijn collega Eleni Zografou. / Pss I wrote this update from Thessaloniki where I was recovering from a few days of hard wind. The restless wind had taken all my energy, it even knocked a naval ship in the harbor onto the quay, and yet despite the wind I enjoyed the liveliness and hospitality of my colleague Eleni Zografou.

13 November: Gekkigheid, ondanks mijn bewering over mogelijk stilstand zitten we op 99% van de gevraagde drieduizend. De laatste bijdragen komen van een tweede sponsor in Griekenland. Maar zoals beloofd nu eerst meer over het bezoek van mijn eerste Griekse donateur en ons gezamenlijk bezoek aan een stuwmeer. / Crazy, despite my statement about possible standstill, we are at 99% of the requested three thousand. The latest contributions come from a second sponsor in Greece. But as promised, first more about the visit of my first Greek sponsor and our joint visit to a reservoir.

De Griekse donateur bleek Stelios te zijn, collega van de werkzaamheden deze zomer in Dikea (Gr) met CoTranspose . Hij kwam logeren, meewerken en we gingen op pad voor een picknick met photoshoot wat uiteindelijk eerst een photoshoot werd en later een gedwongen picknick bij een ondergelopen brug die wij onmogelijk konden oversteken. Voor zijn vertrek heeft hij ook nog een dag meegeholpen bij GAIA in de keuken. / The Greek donor turned out to be Stelios, a colleague who I worked with this summer in Dikea (Gr) with CoTranspose. Stelios came to stay, cooperated and we went out for a picnic with photo shoot, which eventually became a photo shoot and postponed forced picnic at a flooded bridge that we could not possibly cross. Before his departure, he also helped out at GAIA in the kitchen for a day.

Wat ik daar (GAIA) in de keuken intussen gedaan heb in de afgelopen dagen is een stevige lijst aan werkzaamheden en ik kan dit terugzien in de winkel. / What I have done in the kitchen (GAIA) in recent days is a long list of tasks and I can see this in the store.

In de keuken heet ik trouwens Ermis, al ligt het er een beetje aan wie er is, maar ik geniet er wel van. Het is een mooie naam die mijn kwikzilveren gedrag aardig weergeeft en ook een verwijzing is naar de planeet Mercurius. Bij de “doop” sprak Zoë de woorden: ‘Mercurius begrijpt wat ik zeg en ik zeg het’. Op 8 maart vier ik mijn naamdag, een langgekoesterde wens is uitgekomen en mogelijk zien jullie dat terug in mijn verdere loopbaan. / By the way, in the kitchen my name is Ermis, although it depends a bit on who is there, but I enjoy it. It is a beautiful name that reflects my quicksilver behavior and is also a reference to the planet Mercury. At the “baptism” Zoë spoke the words: ‘Mercury understands what I say and I say it’. On March 8th I celebrate my name day, a long-cherished wish has come true and you may see that reflected in my further career.

Ik woon hier intussen in een rijtje van drie leegstaande woningen. En op mijn wandelingen begroet ik de bejaarde medeburgers van Spileo, knoop een gesprek aan of kom op de borrel. Spileo is sterk vergrijsd en zal over enkele jaren weinig of geen bewoners meer hebben vermoed ik. Heel veel woningen staan al leeg, soms in eigendom van onbekenden maar vaker nog gewoon in onbruik geraakt. In heel het dorp wonen nu nog vijf kinderen. De droogte die zo’n twintig jaar geleden echt begon speelt ook een grote rol. Irrigatiebuizen worden nu vooral gebruikt voor hekwerken en verstevigingen. / In Spileo I live in a row of three vacant houses. And on my walks I greet the elderly fellow citizens of Spileo, strike up a conversation or come for drinks. Spileo is very graying and I suspect that in a few years it will have few or no residents anymore. Many homes are already empty, sometimes owned by strangers, but more often they have simply fallen into disuse. Five children now live in the entire village. The drought that really started about twenty years ago also plays a major role. Irrigation pipes are now mainly used for fencing and reinforcements. Maar waar maak ik me eigenlijk zorgen over? We zitten hier duidelijk in de overgang en natuurlijk zorgt dat voor verdriet en verlies maar er is ook een toekomst. Op de korte termijn is er verzorging van ouderen nodig. De lange termijn is ook mogelijk de hemelverlichtende economie van het verderop liggende Turkije maar dat ligt terecht gevoelig. / But why should I actually be worried about it? Spileo is clearly in transition and of course that causes sadness and loss, but there is also a future. In the short term, care for the elderly is needed. The long term may also be the brightening economy of Turkey literally on the horizon, but that is rightly sensitive.

Gisteren werd ik uitgenodigd om met een groep mensen uit de regio naar een dansfestijn te gaan. Een festijn geïnspireerd op de heling van het verdriet dat nodig is na al die vreselijke branden hier deze zomer. / Yesterday I was invited to go to a dance festival with a group of people from the region. A festival inspired by the healing of the grief that is needed after all those terrible fires here this summer.

We rijden naar de plaats van bestemming Komotini maar niet zonder vele kilometers verbrand glooiend landschap te zien, soms doorsneden door paniekerige ingrepen van de bulldozers van de brandweer om het vuur te stoppen. Nu liggen die tientallen meters brede paden brutaal tussen de verbrande bossen en vermoed ik dat erosie een nog groter probleem gaat worden het komende jaar. Geen bomen en planten om dat dan ook vast te houden, en de regen komt tegenwoordig niet meer zoals vroeger. Want ook hier is het droog behalve als het hoost. Aangekomen in Komotini dansen we met minstens 1000 anderen de nare geesten van ons af en laaf ik mij aan de grote hoeveelheid blije gezichten om me heen. / We drive to our destination Komotini, but not without seeing many kilometers of burnt rolling landscape, sometimes intersected by panicky interventions by the fire brigade’s bulldozers to stop the fire. Now those tens of meters wide paths lie boldly between the burned forests and I suspect that erosion will become an even bigger problem in the coming year. There are no trees or plants to hold on to that, and the rain no longer comes as it used to. Because it is also dry here, except when it rains intensly. When we arrive in Komotini, we dance the bad spirits away with at least 1,000 others and I enjoy the large number of happy faces around me.

6 november 2023: Nu de crowdfund bijna tot een stilstand is gekomen en wij tevreden kijken naar de gerealiseerde 93% van de €3000,- kunnen we doorgaan met te vertellen waar we mee bezig zijn. Dus eerst komen Marike en Clara weer aan het woord en daarna vertel ik over mijn reis naar Griekenland. / 6th November 2023: Now that the crowdfunding has almost come to a standstill and we are really satisfied with the realization of 93% of the €3000, we can continue to tell you what we are doing. So first Marike and Clara speak again and then I talk about my trip to Greece.

‘Omdat we net zijn begonnen met het creëren van onze plek in Laloukas, hebben we veel ideeën en veel enthousiasme. Eén van onze ideeën is dat we een manier zouden kunnen opzetten om vijgen te doneren aan sociale keukens in Athene en in lijn met dat idee hebben we een project opgericht met de naam ‘Fungi for the People’, waarbij we paddenstoelen produceren voor sociale keukens, gefinancierd door de verkoop van een aantal van de geproduceerde paddenstoelen. We hebben geen idee hoeveel werk het is, of het economisch haalbaar en legaal is, maar het idee is erg leuk en het mag groeien’….voor het vervolg klik hier /  ‘Since we are just starting with creating our place in Laloukas, we have many ideas and a lot of enthusiasm. One of our ideas is that we might set up a way to donate figs to social kitchens in Athens and in line with that idea we were a project called ‘Fungi for the People’, where we produce mushrooms for social kitchens, funded by selling some of the produced mushrooms. We have no idea how much work it is, if it’s economically doable, legal, but we really like the idea and can take the time to let it grow’…to continue reading click here.

Ik had al een update geschreven over 21 tm 30 oktober  en die online geplaatst maar kort samengevat rij ik dus met een bus die een stevige reparatie nodig heeft maar nog wel rijdt. Ik reed door Tjechie, Slowakije, Hongarije en Roemenie en Bulgarije. Opvallend in Bulgarije was het gebrek aan onderscheidt tussen gewone wegen en snelwegen waardoor ik voor het eerst over snelwegen reed, beboet zou worden voor een te laat gekochte tol-vignet. Het digitale system in het wat rommelig aandoende land weet tot op de minuut waar ik heb uitgehangen en waar ik dus te laat was en mijn verantwoordelijkheid mag nemen op een mobiel pinapparaat van de politie. Die mooie foto’s van me hadden en ook erg gek waren op de TAIR. / I have already written and posted an update online for October 21 to 30  but in short, I drive a bus that needs major repairs but is still running and drove it through the Czech Republic, Slovakia, Hungary and Romania and Bulgaria. What was striking in Bulgaria was the lack of distinction between normal roads and highways, which meant that when I drove on highways for the first time and would be fined for a toll vignette purchased too late. The digital system in the somewhat messy country knows down to the minute where I have been and where I was therefore late and can take responsibility on a mobile police PIN device. Who btw had beautiful photos of the car and showed to be very fond of the TAIR.

Ik verbleef enige dagen in het zuiden van Bulgarije en werkte wat uit in het kunstenaarsdorp Tsarino. Tsarino is vooral een leeg en verlaten dorp met toch nog ergens een oude boer met twee koeien. Later kreeg ik nog een leuk bericht dat de boer nog op een stuk poffert had zitten wachten en om het goed te maken had mijn gastheer Ruud een doos cakejes voor hem gekocht. ‘Dat viel in goede aarde en je werd nogmaals bedankt voor het veevoer’./ I spent a few days in the south of Bulgaria and did some work in the artists’ village of Tsarino  Tsarino is mainly an empty and deserted village with just an old farmer with two cows somewhere. Later I received a nice message that the farmer was still waiting for a piece of poffert and to make up for it, my host Ruud had bought him a box of cakes. ‘That was well received and you were thanked again for the cattle feed.’

1 november reed ik Griekenland binnen en was al snel op de plek van bestemming: GAIA  Mijn gastvrouw werd gebeld en die kwam snel aangereden zoals ik eigenlijk ook verwachte. Ik wist dat ze eerder naar het ziekenhuis was geweest maar het blijkt veel ernstiger dan ik had gedacht. We houden het licht en gaan gewoon door met onze afspraak: ik krijg een huis te leen en verschijn de volgende ochtend om acht uur in de keuken. / On November 1, I drove into Greece and quickly arrived at my destination: GAIA  My hostess was called and she arrived quickly, as I actually expected. I knew she had been to the hospital before, but it turned out to be much more serious than I thought. We keep the conversation lighthearted and continue with our agreement: I get to borrow a house and show up in the kitchen at eight o’clock the next morning.

Die volgende ochtend heb ik amper instructies ontvangen en een mes in een pompoen gezet als de conclusie is dat we nieuwe pompoenen nodig hebben en die haal je mogelijk ten noorden van Spileo. Ik stap bij Gyorgy in de auto en dan volgt er een zeer gevarieerde rit door een dichtbij gelegen streek in Bulgarije waar we 213 kg pompoenen en een meerval kopen, aangaan bij een stokerij, ik vruchten eet die ik niet ken en proost met een tweeling die nog het meest lijkt op de inmiddels bejaarde kleinkinderen van een Sovjet machthebber waar zij de norsigheid van hebben geërfd. / That next morning I have barely received instructions and put a knife in a pumpkin when the conclusion is that we need new pumpkins and I may get them north of Spileo. I get into the car with Gyorgy and then a very varied drive follows through a nearby region in Bulgaria where we buy 213 kg of pumpkins and a catfish, visit a distillery, eat fruits I don’t know and toast with twins who maybe resembles the now elderly grandchildren of a Soviet ruler from whom they have inherited the sullenness.

Op dag twee begin ik aan de pompoenen. werken in de keuken is toch ook altijd nog een diep liggende herinnering aan het werken met Elles  ‘Proef me’ denk ik en snij pompoen. Steeds weer herinner ik me het werken met Elles, niet met een instructie die in beton gegoten is maar een werkwijze die gezamenlijk leidt tot het bedoelde gerecht waarbij je intussen elkaar ondersteund, uit je tijdelijke rol stapt om even iets anders te doen zodat die ander gewoon verder kan, ongevraagd, geen heldere pauzes. En nu dan ineens een plotselinge instructie voor pauze want ik moet op het terras met een man praten, kan ik dan even doen ‘wat jullie mannen doen’ lijkt het devies: praten over effectiviteit en oplossingsgerichtheid terwijl zij in de keuken gewoon doorgaan en me terugroepen tot de orde van de dag. Die avond kook ik voor het eerst in een week voor alleen mezelf. / On day two I start on the pumpkins. Working in the kitchen is again a deep memory of working with Elles  “Taste me,” I think and cut a pumpkin. Again and again I remember working with Elles, not with an instruction that is cast in concrete, but a working method that together leads to the intended dish in which you support each other in the meantime, step out of your temporary role to do something different so that the other can continue as normal, without being asked, no clear breaks. And now suddenly a sudden instruction for a break because I have to talk to a man on the terrace, can I just do ‘what you men do’ seems to be the motto: talk about effectiveness and solution orientation while they continue in the kitchen and call me back to the order of the day. That evening I cooked for just myself for the first time in a week.

Dag drie bij GAIA  staat uiteindelijk in het licht van uitvallende stroom en bliksemschichten in een gebied dat sinds de late jaren vijftig niet meer vooruit is geholpen omdat de macht dichter bij de macht zichzelf belangrijker vond en wij hier nu met eten klaar staan voor het lokale regiment van het leger maar dan moet het wel kunnen worden afgebakken in de elektrische ovens van vrouwencollectief GAIA. En het stormt en bliksems verplaatsen zich horizontaal onder wolken langs over de horizon. / Day three ultimately ends in the light of power outages and lightning bolts in an area that has not seen any progress since the late 1950s because the power closer to the power considered itself more important and we are now here with food ready for the local regiment of the army, but it must be possible to bake it in the electric ovens of the women’s collective GAIA. And it is storming and lightning moves horizontally under clouds over the horizon.

In de avond krijg ik een speciale gast te logeren: de enige Griekse donateur van A Little Odyssey maakt zich plots bekend als een collega die ik deze zomer heb leren kennen die zichzelf heeft uitgenodigd, met het nodige meegenomen eten natuurlijk, om enige dagen samen door te brengen. Het liefst natuurlijk ook werkend in de keuken van GAIA en mogelijk nog iets met de maskers. Ik vertel er later meer over. / In the evening I get to stay with a special guest: the only Greek donor of A Little Odyssey  uddenly reveals himself as a colleague I met this summer who has invited himself, with the necessary food of course, to spend a few days together. to bring. Preferably also working in the GAIA kitchen and possibly doing something with the masks. I’ll tell you more about it later.

Zondag 29 oktober / Sunday 29 October: A Little Odyssey Update!

Wat een pracht weekend (21-22 okt.) in Oslava (Tsjechië) bij Míša and Ivan, we eten, praten, werken, vissen, vliegeren en drinken. Dankzij hun en de lokale automonteurs reed ik maandagochtend met een blij gemoed en stevige instructies weg met een bus die het wel doet voorlopig maar eigenlijk toch ook nog een stevige reparatie moet hebben. Dat doe ik in Griekenland hoop ik.  / What a wonderful weekend (21-22 Oct.) in Oslava (Czech Republic) with Míša and Ivan, we eat, talk, work, fish and fly kites and drink. Thanks to them and the local car mechanics. On monday I drove off with a happy heart and solid instructions with a bus that works for the time being but actually still needs serious repairs. We’ll do that in Greece, I hope.

Ik rij intussen door naar Dolni Vestonice om Zuska en Hannegijs te ontmoeten. Wat een feest om vrienden te zien! Dan door Slowakije en Hongarije. Ik kan je alles vertellen over het steeds veranderende straatbeeld in die kilometers, ik neem geen snelwegen, en het langzame ontstaan van de berm, de afwatering, de bomen in de berm, de schutting en van aaneengesloten bebouwing naar losstaande huizen, met meer frivole tegeltjes en motieven.  / Then I drive on to Dolni Vestonice to meet Zuska and Hannegijs. What a treat to see friends! Then of to Slovakia and Hungary. I could tell you about the ever-changing street scene in those kilometers as I don’t take highways, and tell about the slow development of the roadside, the drainage, the trees on the roadside, the fences and from connected buildings to detached houses, with more frivolous tiles and motifs.

Intussen bracht ik ook een koffiebus met oeverzand terug naar de rivier de Tisza, viste in de Donau en at fantastisch Turks eten in een Turks wegrestaurant. / In the meantime, I also brought a coffee can with bank sand back to the Tisza River, given to me over twenty years ago. Fished in the Danube and ate fantastic Turkish food in a Turkish Truckers restaurant.

Dan ineens na een ingeving om linksaf te slaan rij ik door een koninklijke kuuroord, spreek Nepalese wegwerkers en neem een veerboot over de Donau. Dan ben ik in Bulgarije waar ik merk dat de TAIR meer gewaardeerd wordt door passanten, wandelaars en politieagenten, ook al beboeten die me maar wel met een glimlach. / Then suddenly one morning after an inspiration to turn left I drive through a royal spa, speak to Nepalese road workers and at the end of the day take a ferry across the Danube. I am in Bulgaria where I notice that the TAIR is much more appreciated by passers-by, walkers and police officers, even though they fine me with a smile.

Ik geniet met volle teugen en bezoek Ethno dorp Etar, een openluchtmuseum dat me doet denken aan St.Fagan in Wales waar ik in 2019 en 2020 woonde en werkte. Neem dan de tienduizendste bocht in de Shekta pas en ontmoet volgens afspraak ergens ver van alles in een dorp Ruud Matthes waar ik dit weekend (28-30 okt) logeer. Vandaag gaan we op bezoek in Tsarino, daarover later vast meer. Misschien blijf ik nog wat langer. / I am thoroughly enjoying all of it and upon visiting Ethno village Etar, an open-air museum I am reminded of St.Fagan Museum in Wales where I lived and worked in 2019 and 2020. Drive off again, take the ten thousandth bend in the Shekta pass and by appointment meet Ruud Matthes somewhere far from everything, where I am staying this weekend (28-30 Oct). Today we will visit Tsarino, more about that later. Maybe I’ll stay a little longer.

Zaterdag 21 oktober / Saterday 21 October: We komen wel ergens maar hebben veel onderhoud onderweg, dus dat valt even tegen. Dus help ons ook de laatste stapjes te maken in de crowdfund en steun ons met een euro per kilometer via Stichting Proef me, account: NL61INGB0395792096/ We are getting somewhere but are having a lots of maintenance troubles. So help us get the final steps of the crowdfund. Support us with one euro per kilometer by transferring money to Stichting Proef me, account: NL61INGB0395792096

Woensdag 18 oktober / Wednesday 18th October: Een eerste update van  A Little Odyssey tijdens de reis. Vanuit Leipzig! Met dank aan Anna Kautenburger verblijf ik bij de Alte Spinnerei. / A first update of A Little Odyssey during the journey. From Leipzig! Thanks to Anna Kautenburger I am staying at the Alte Spinnerei. Samengevat: We zijn onderweg!! En hier kan je het volgen.  / In summary: We are on our way!! And here you can see how it develops.

Nog even een update over de crowdfund: (https://www.landscapelabs.nl/nieuwsnews/van-groningen-naar-argos/) €2481,-, dankzij 58 donateurs. Dus we zijn met een gerust hart vertrokken en voelen ons erg gesteund. / Just an update about the crowdfunding: €2481, thanks to 58 donors. So we left with peace of mind and feel very supported.

De uitzwaai van Prins-te-paard was mooi maar jammergenoeg waren ze ziek geworden dus zat er niet meer in dan op afstand zwaaien. Noordlaren daarna was een warm bad van oude en nieuwe vrienden, en de Stichting Sterrelingen hield haar eerste audiowandeling in het bos en dat was heerlijk. Op de zondag bij het een lange EAT (collectief) sessie praten over eten, rituelen, voedselbank en open vuur. En werd het echt herfst en reed ik maandagochtend weg. Paddenstoelen vind je nu echt overal; nog op een bankje bij Toentje, achter een keet in het bos onderweg, en zeker tijdens de audiowandeling in Noordlaren. / The farewell at Prins-te-paard was beautiful, but unfortunately they had become ill so there was just waving from a distance. Noordlaren afterwards was a warm bath of old and new friends, and the Sterrelingen Foundation held its first audio walk in the forest and that was wonderful. On Sundays at a long EAT (collective) session, we talk about food, rituals, food banks and open fires. While it autumn really started I drove away on Monday morning. Mushrooms can now be found everywhere; still on a bench at Toentje, behind a shack in the woods along the way, and certainly during the audio walk in Noordlaren I remember.

Intussen keerden Marike en Clara huiswaarts van hun paddenstoelencursus bij ReGreen (zie facebook). Marike schrijft me dat het een ‘life changing experience’ was.  Eerder had ze al geschreven ‘I know very few things about mushrooms, except for seeing this documentary ‘fantastic fungi’, the information from the permaculture class and a few YouTube video’s…I really like the very precise processes they were working with, I enjoy it when things get a bit technical… Since we are just starting with creating our place in Laloukas, we have many ideas and a lot of enthusiasm. One of our ideas is a project that could be named ‘Fungi for the People’, where we produce mushrooms for social kitchens, funded by selling some of the produced mushrooms.’. / In the meantime, Marike and Clara returned home from their mushroom course at ReGreen. Marike writes to me that it was a ‘life-changing experience’. She had previously written ‘I know very few things about mushrooms, except for seeing this documentary ‘fantastic fungi’, the information from the permaculture class and a few YouTube videos…I really like the very precise processes they were working with, I enjoy it when things get a bit technical… Since we are just starting with creating our place in Laloukas, we have many ideas and a lot of enthusiasm. One of our ideas is a project that could be named ‘Fungi for the People’, where we produce mushrooms for social kitchens, funded by selling some of the produced mushrooms.’.

Ook in Europa reist een zekere Andrew Gryf Paterson, een grote bron van informatie voor me, van Finland naar Montenegro hij vraagt me wanneer ik in Belgrado ben dan kunnen we eventueel even hoi zeggen. / Also in Europe Andrew Gryf Paterson, a great source of information for me, travels from Finland to Montenegro. He asked me when I will be in Belgrade so we can possibly say hi.

Ik ben nog wat gespannen maar het leven is mooi en de bus doet het fantastisch. / I’m still a bit tense, but life is beautiful and the bus is doing fantastic.

Maandag 16 oktober: we zijn vertrokken, A Little Odyssey is begonnen en was al negen jaar bezig! Zie hier de impressie totnutoe / Monday 16 October: we have started A Little Odyssey journey, a report of it you can find here.

13 oktober 2023 / October 13, 2023: Hierbij de laatste update over de crowdfund voor A Little Odyssey voor vertrek. Vorige week ging het echt heel goed en zitten we dankzij totaal 56 donateurs nu op ruim €2444,- van het streefbedrag €3000,-. Dus brandstof en onderhoud plus wat eten is inmiddels gegarandeerd en met nog een paar kilometers erbij dan kunnen we met een gerust hart vertrekken. / This is the last update about the crowdfunding for A Little Odyssey before departure. Last week things went really well and thanks to a total of 56 donors we are now at more than €2444,- of the target amount of €3000. Fuel, maintenance and some food are now guaranteed and with a few more supported kilometers we can leave with peace of mind.

Steun ons met een euro per kilometer via deze link/ Support us with one euro per kilometer via this link, or for international payments you can also use the form at the bottom of this page.

Met het cadeau krijgen van twee autobanden en een gitaar het afgelopen weekend voelen we ons in ieder geval gedragen en vertrekken we maandag 16 oktober. Blijf ons steunen zodat we ook echt arriveren in Argos! / This weekend we received two car tires and a guitar as a gift and with it we certainly feel supported and we will leave on Monday, October 16. Keep supporting us so that we actually arrive in Argos!

Uitzwaaien kan op drie locaties / You can wave goodbye at three locations: Zaterdag 14 oktober eind van de middag in het centrum van Noordlaren, zondag 15 oktober bij Toentjes (Paradijsvogelstraat 10) in de stad Groningen en maandag 16 oktober bij het Smalspoormuseum op Erica (Drenthe). Het is trouwens die maandag wereldvoedseldag dus daar mag gerust wat aandacht voor komen. /  Saturday October 14th late afternoon in the center of Noordlaren, Sunday October 15th at Toentje (Paradijsvogelstraat 10) in the city of Groningen and Monday October 16th at the Narrow Gauge Museum in Erica (Drenthe). By the way the 16th it is World Food Day and it might deserve some attention.

Intussen in Griekenland zijn Marike en Clara aan de paddenstoelen cursus begonnen bij Re-Green. Meer informatie vind je hier. En denk ik zelf al aan een presentatie en diner in Athene begin december maar laten we eerst aan de reis beginnen en onderweg mensen ontmoeten. Dus geef ook nog even wat ruchtbaarheid aan de crowdfund? Een 1 euro voor 1 km (heen en terug) via deze link / Meanwhile, in Greece, Marike and Clara have started the mushroom course at Re-Green. More information can be found here. And I’m already thinking about a presentation and dinner in Athens at the beginning of December, but let’s start the journey first and meet people along the way. So please keep giving publicity to this crowdfunding? A 1 euro for 1 km (round trip) via this link /

5 oktober 2023 / October 5, 2023: In de afgelopen weken hebben we al meer dan 1930 euro steun en vele suggesties ontvangen en zijn de voorbereidingen voor A Little Odyssey in volle gang. Dankjullie wel voor de steun tot nu toe!! (Crowdfund via this link)/ In the past weeks we have already received more than 1930 euros of support and many suggestions and preparations for A Little Odyssey are in full swing. Thank you for the support so far!! (Crowdfund via this link)

Twee weken oud is de crowdfund nu en daarmee hebben we voorlopig 1930 euro binnengehaald dankzij 48 donateurs en dat maakt het dus mogelijk om tot Hongarije en weer terug te rijden. Even wat inzicht in de kosten? €1200 brandstof, €500 onderhoud onderweg, €500 picknicks voor gevorderden, €800 verblijf en onderhoud van de chauffeur/acteur = €3.000,- totaal. Onze keuze is dat als we minder dan 3000 binnenhalen we eerst de brandstof financieren en dan pas de rest. De chauffeur houdt ons onderweg op de hoogte. Er is een pagina met een reisverslag in de maak! / The crowdfunding is running for two weeks and so far we have raised 1930 euros thanks to 48 donors, which makes it possible to drive to Hungary and back. Would you like some insight into the costs? €1200 fuel, €500 maintenance along the way, €500 performative picnics, €800 accommodation and maintenance of the driver/actor = €3,000 total. Our choice is that if we raise less than 3,000, we will first finance the fuel and then the rest. The driver keeps us informed along the way. A travelogue page is in the making!

Intussen gebeurde er in de afgelopen week meer dan voldoende: Dankzij suggesties voor onderweg komen er in ieder geval tussenstops in Leipzig (Duitsland), Zrenjanin (Servie) , Ralichevo (Bulgarije) en Spilaio (Gr). Was er het nodige onderhoud aan de TAIR, de aanschaf van een tijdelijke auto, het pakken van kisten en koffers met kostuums, het arriveren van boeken over paddenstoelen en kwam er bevestigend nieuws binnen over het werken in  de keuken van GAIA. Marike en Clara zijn gisteren aan de Fungi cursus begonnen! / In the meantime, more than enough happened in the past week: Thanks to suggestions along the way, there will be at least stopovers in Leipzig (Germany), Zrenjanin (Serbia), Ralichevo (Bulgaria) and Spilaio (Gr). There was the necessary maintenance of the TAIR, the purchase of a temporary car, the packing of boxes and suitcases with costumes, the arrival of books about mushrooms and news came in about working in the kitchen of GAIA. And Marike and Clara started the Fungi course yesterday!

We streven er natuurlijk naar dat we de hele reis kunnen gaan volbrengen en onderweg ook mensen kunnen uitnodigen voor picknicks en andere ontmoetingen. Daarvoor moeten we nog even wat meer ruchtbaarheid geven aan de crowdfund. Help je mee? Steun ons met 1 euro voor 1 km (heen en terug) via deze link/ Support us with one euro per kilometer via this link, or for international payments you can also use the form at the bottom of this page. / We naturally aim to complete the entire journey and invite people for picnics and other meetings along the way. To achieve this, we need to give more publicity to the crowdfunding. Will you help? Support us with 1 euro for 1 km (round trip) via this link/ Support us with one euro per kilometer via this link.

Ik moet nog wel even een QR code maken voor achterop de TAIR zodat auto’s achter me ook de online informatie kunnen vinden, toch? / I still have to create a QR code for the back of the TAIR so that cars behind me can also find the online information, right?  

24 september 2023: Update over de crowdfund voor A Little Odyssey (link to crowdfund):

Dus steun ons met een euro per kilometer via deze link/ Support us with one euro per kilometer via this link, or for international payments you can also use the form at the bottom of this page.

Update: Vorige week is Stichting Proef me een crowdfund gestart en nu lees je hier een eerste update over de resultaten tot nu toe: er is al genoeg binnengekomen om tot aan Leipzig (D) te rijden, er is een gitaar meegegeven voor onderweg en mogelijk mag ik onderweg in Noord Griekenland een aantal weken werken. / Last week, the Proef me Foundation started a crowdfund  and here you are reading a first update about the results so far: enough has been received to drive all the way to Leipzig, a guitar has been given for the road and my way to Argos I may be able to work in Northern Greece for a few weeks.

Dus tot nu toe is er 1058 kilometer steun binnengekomen, bijgedragen door 35 verschillende mensen waaronder iemand uit Griekenland. Heel erg bedankt. Intussen werk ik alles uit om straks ook onderweg iedereen op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Het vertrek is gepland voor 16 oktober we gaan eerst nog even door met de crowdfund want we zijn er zeker nog niet. Wel deel ik vandaag wat mooie reacties, suggesties en andere gedachten die we ook ontvingen. / 1058 kilometers of support has been received so far contributed by 35 different people including someone from Greece. Thank you very much. In the meantime, I am working on everything to keep everyone informed of developments along the way. The departure is planned for October 16, but first we will continue with the crowdfund because we are not leaving yet. Today I will share some nice reactions, suggestions and other thoughts that we also received.

Voor onderweg zoek ik nog echt naar adressen voor verblijf, mooie plekken waar er ook mogelijk ruimte is voor maaltijden en performances. Lekker koken, recepten delen, kostuums passen en lol maken. Er is toch niks aan zonder de echte gebeurtenis ter plekke. / When traveling, I really look for addresses to stay at, beautiful places where there is also room for meals and performances. Possibly cooking and share recipes, trying on costumes and having fun. There’s nothing to it without the real event on the spot.

Op 15 oktober rijdt ik eerst vanuit de Noordoostpolder richting het Drentse Noordlaren waar De Sterrelingen een prachtproject in het bos (https://sterrelingen.nl/projecten/als-we-samen-een-bos-zijn) hebben en ik te gast ben. Daarna door naar Groningen om te eten met het collectief EAT. Maandag 16 oktober rijdt ik dan hopelijk richting het Smalspoormuseum in Erica. Daar is het ooit allemaal begonnen met deze houten wagen die ik nu naar Griekenland ga brengen. Voor onderweg kreeg ik Let’s become Fungal!, geschreven door Yasmine Ostendorff. Heerlijk leesvoer./ On October 15, I will first drive from the Noordoostpolder towards Noordlaren in Drenthe, where De Sterrelingen have a beautiful project in the forest (https://sterrelingen.nl/projecten/als-we-samen-een-bos-zijn) and I am a guest. . Then on to Groningen to eat with the collective EAT. On Monday, October 16, I will hopefully drive to the Narrow Gauge Museum in Erica. That’s where it all started with that wooden wagon that I am bringing to Greece. For the journey I received Let’s become Fungal!, written by Yasmine Ostendorff. Wonderful reading material!

Hoe we het allemaal onder de aandacht blijven brengen de komende tijd? Er komt een  nieuwe pagina op de website en er viel al de suggestie ‘Fungi for the People’. Later daarover meer. Nu eerst terug naar wat nu belangrijk is: steun voor de reis om ons ver voorbij Leipzig te zien te krijgen! / How do we continue to draw attention to it all in the near future? There will be a new page on the website and the title ‘Fungi for the People’ has already been suggested. More about that later. Now back to what is important now: Please, support the journey to see us far beyond Leipzig!

Steun ons met een euro per kilometer via deze link/ Support us with one euro per kilometer via this link, or for international payments you can also use the form at the bottom of this page.

18 september 2023: Vanmiddag om 4 uur starten we de crowdfund voor A Little Odyssey, meer nieuws kun je hier vinden. Steun ons met een euro per kilometer via de link!

27 augustus 2023: ‘It was an overwhelming feminist hospitality and a paradigm shift.’

Zoals ik al eerder vertelde was ik uitgenodigd om deel te nemen aan Co-Transpose ’23 in het Griekse dorpje Dikaia. CoTranspose is een door vrouwen geleid collectief dat inactieve ruimtes inneemt en dan uitnodigingen en uitwisselingen uitvoert vanuit de gemeenschap van Dikaia, de geboorteplaats van de oprichters van Cotranspose, in een gebied dat zwaar wordt getroffen door ontvolking en economische krimp. / As I told before I was invited to take part in Co-Transpose ’23 in the Greek village of Dikaia. CoTranspose is a female led collective that reclaims inactive spaces, invites and exchanges from within the community of Dikaia, the birthplace of the founders of Cotranspose. The area in which Dikaia is situated is heavily impacted by depopulation en de-growth.

CoTranspose ’23 vond plaats van 7 tot en met 28 juli met een speciaal 3-daags publieksprogramma op 21-23 juli in en rond de dorpen Dikaia, Spilaio en Pilla. / CoTranspose ’23 took place from the 7th to 28th of July with a special 3-day public program on the 21-23 of July in and around the villages of Dikaia, Spilaio and Pilla.

See the link for more info

27 juni 2023 / June 27: Er gebeurd een boel! Naast mijn rol als tijdelijke kunst-educator in het speciaal onderwijs  doe ik allerlei leuke dingen die allemaal lekker groeien en vruchtjes afwerpen. Ik ben o.a. gevraagd als bestuurslid voor een heel mooi initiatief uit Noordlaren, Stichting Sterrelingen, waar ik later wel meer over ga vertellen / A lot is happening! In addition to my role as a temporary art educator in special education, I do all kinds of fun things that all grow nicely and bear fruit. Among other things, I was asked to be a board member for a very nice initiative from about which I will tell you more later.

En ik heb intussen zonder er ook maar iets voor te doen Femke Aernouts te logeren gehad in de Tiny Artist In Residence was bij Prins-te-paard in de Noord-Oostpolder! / And in the meantime I had Femke Aernouts stay in the Tiny Artist In Residence at Prins-te-paard in the Noord-Oostpolder!

Afgelopen maand was er dan ook nog eens het vergezichtenfestival in Nijmegen, een festival vol gerechten en verhalen voor jong en oud in en bij het azc in Nijmegen-Oost. Ik hielp mee met adviezen over dramaturgie en hoe de buurt er bij te trekken. Iedereen was echt welkom! / Last June 17 there was the vergezichtenfestival in Nijmegen, a festival full of dishes and stories for young and old in and near the azc in Nijmegen-East. I helped out with some advice on dramaturgy and how to get the neighbourhood involved. Everyone was really welcome!

Werd ik uitgenodigd om lid te worden van een artistiek platform die vooral naar voedsel kijkt, EAT. Oftewel nog vaker picknicken en om te beginnen kocht ik eerst maar eens 50 eieren. / I was invited to join an artistic platform that mainly looks at food; EAT. ‘Welcome to Edible Actions Together (E.A.T.) ! an open platform to connect, take action, explore knowledge share experiences and love towards and in relation to food practices’. In other words; even more picnics and to begin with I bought 50 eggs.

Zelf organiseer ik sinds januari performatieve etentjes waar ik toch wel mijn oude kreet ‘picknicken voor gevorderden’ voor durf te gebruiken. De laatste diners, onder de noemer Maalplaats, duiden duidelijk op een vervolg na de zomer. Maar niet voordat ik terug ben uit Griekenland. Ik doe mee aan Co-Transpose ’23 in het Griekse dorp Dikea en daarna ga ik maar eens wat rondneuzen in collectieve Griekse boomgaarden en anarchistische woonwijken. Om op weg naar huis misschien wel meer dan een paar keukens aan te doen 🙂 Tot ziens! / I myself have been organizing performative dinners since January, for which I truely dare to use my old slogan ‘picnics for advanced’. The last dinners, under the name Maalplaats, clearly indicate a continuation after the summer. But not before I get back from Greece. I’m taking part in Co-Transpose ’23 in the Greek village of Dikea and thereafter I’ll have a look around in collective Greek orchards and anarchist residential areas. And maybe visit more than a few kitchens on the way home 🙂 I will be seeing you!

24 maart 2023: gewoon een aantal foto’s van de gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Je kan jezelf nog steeds uitnodigen voor ‘In the future_future there will be love’ of juist mij en mijn Lollystation laten langskomen. Intussen werk ik verder aan ‘Slow TV’, ‘Fishy Altar’ en de School voor de Vrolijke Apocalyps. Hieronder vind je verder ook een link naar de pracht resultaten van Ardi Bones Delta Blues Plan van Hansko Visser. / Just sharing some pictures of recent events. You can still invite yourself to ‘In the future_future there will be love’ or just let me and my Lollystation come to you. In the meantime I continue working on ‘Slow TV’, ‘Fishy Altar’ and the School for the Happy Apocalypse. Below you will also find a link to the wonderful results of Ardi Bones Delta Blues Plan by Hansko Visser.

Na drie jaar rondreizen kwam de koffer van Ardi Bones Delta Blues Plan weer thuis. De resultaten, in tekst en geluid zijn hier te vinden / After three years of traveling around, the suitcase of Ardi Bones Delta Blues Plan came home. The results, in text and sound, can be found here:

Audio: click HIER/HERE

Tekst (ingekort door de redaktie): click HIER/HERE

19 februari 2023: Een Interessante week voor de boeg met komende vrijdag, 24 februari, een kleine gesproken bijdrage van Stichting Proef me aan de presentatie van Nieuw Gronings Schrijftalent in het FORUM Groningen om 16.00 uur. En zaterdag de 25^ste komt LOLLYSTATION naar ARTisBOOK, ook in Groningen, voor een zoete bijdrage aan het Collectieve diner van Co-Transpose. Voor het diner zijn er misschien nog wel plaatsen. Zie hier het opgaveformulier. Zie ook onderstaande informatie!

For 10 days the COllective will gather to explore the topic of reclaiming inactive spaces. They be utilizing the ARTisBOOK foundation, a beautiful heritage building, as our communal space to meet, work together, and share food and ideas. On the 23rd to the 25th of February the residency will end with a 3-day public program to share the outcomes. On the 25th there will be a COllective Dinner and invited others to join in. Lollystation will be there to imagine space in it’s own fantastic way by making very engaged lollypops. Please see this link for diner seats.

When: 25 February 17:00
Where: ARTisBOOK foundation – Westerhavenstraat 14, 9718 AL, Groningen

9 februari 2023: De berichten die ik in december op de sociale media heb geplaatst hebben iets losgeweekt wat goed vast zat. Er is beweging. De maaltijden onder de naam ‘In the future_future there will be lover’ zijn vol inspiratie. En Lollystation is inmiddels gevraagd om elders langs te komen voor een vruchtbare dag vol lolly’s en fantasie. Verder heb ik al heerlijk mogen werken met Uitgeverij Wintertuin en AZC Nijmegen aan een nieuwe aflevering van het Vergezichtenfestival. Het nieuwe jaar is duidelijk begonnen! Nodig jezelf ook maar eens uit dan kunnen we het ergens over hebben. Stuur me maar een mail dan stel ik wel een datum voor. Tot dan! / Last December I share some ideas and news with you on social media and clearly they have unstuck something that was firmly stuck. Diners are happening along the theme of ‘in the future_future there will be love’ and Lollypopstation is asked to deliver its sweets. There is movement and work! The new year clearly has started and meetings are taking place and have proven to bring in some new and hopefully fertile ground. Please do invite yourself at my place by sending a mail to henry@landscapelabs.nl. It’s all pretty exciting.

19 DECEMBER 2022

Lieve lezer / Dear reader,

‘Gewoon’ om even weer contact met je te maken dit bericht, ik introduceer een aantal nieuwe ideeën en vertel over wat ik recent geschonken heb aan een museum. ‘Dat wat ik echt kan’ is op de achtergrond geraakt in het afgelopen jaar, een jaar waarin ik net als vele anderen veel kwetsbaarder bleek. Maar ik kan natuurlijk ’nog steeds’, en liefst ‘ter plekke’ (zie deze leestip van Adrienne Rich), iets moois maken. Maar zonder jou is het niks. / ‘Just’ to reconnect with you I wrote this message and with it I introduce some new ideas and tell about what I recently donated to a museum. In the past year ‘what I really can do’ faded into the background , as I like many others proved to be much more vulnerable. But of course I can ‘still’, and preferably ‘on the spot’ (see this text by Adrienne Rich), create something beautiful. But without you it’s nothing.

Veel leesplezier en geniet van leven! / Have fun reading and enjoy life!

Henry 

Over boeken en andere artefacten /About books and other artifacts:

– Wyth Blodeugerdd / Eight Readers is de titel van een koffer met boeken die ik schonk aan het St Fagan’s National History Museum (Wales). / Wyth Blodeugerdd / Eight Readers is the title for a trunk full off books, which I donated to St Fagan’s National History Museum (Wales).

– Lees me en proef me heet de kleine expositie over de totstandkoming van het boek Lees me, deze expositie is nu beschikbaar om elders te laten zien. / Lees me en proef me is a small presentation about the coming together of the artist book Lees me (Read me), this exhibition is now available to be shown elsewhere.

Over nieuwe initiatieven en plannen voor de toekomst /About new initiatives and plans for the future:

– Stichting Proef me en Landscape Labs enProefstation. /Proef me Foundation and Landscape Labs and Proefstation.

– Ik heb een mobiel keukentje gemaakt om ‘ter plekke’ lolly’s te kunnen maken en het heet Lollystation./ I created a small portable kitchen to make lollipops ‘on the spot’ and it is called Lollystation.

– In de toekomstige_toekomst zal er liefde zijn is het uitgangspunt voor mijn uitnodiging aan jou om bij mij langs te komen. / In the future_future there will be love is the starting point for my invitation to you to come and visit me.

Wyth Blodeugerdd / Eight Readers

Oftewel ik vier de afloop van The Future has a Past met een houten reiskoffer en schenk deze, op hun verzoek, aan het St Fagan’s National History Museum in Wales. De inhoud kwam tot stand toen ik in het museum woonde en onderzoek deed voor de genoemde expositie. Het onderzoek dat ruw werd doorbroken door de pandemie en mijn terugkeer naar huis. Thuisgekomen was mijn eerste klus het binden van deze boekwerken. De uiteindelijke vorm en inhoud van de koffer verwijzen naar de hunkering van het gehele team om het sociale als middenpunt te nemen en ik nodig het museum dan ook hiermee uit buiten en samen te gaan genieten. Meer informatie over de inhoud hier. / With a wooden travel case I celebrate the outcome of The Future has a Past and, at their request, donate it to St Fagan’s National History Museum in Wales. The content came about while I was living in the museum and doing research for the exhibition. The investigation that was shattered by the pandemic and my return home. When I got home, my first job was to bind these books. The final form and content of the suitcase refer to the desire of the entire team to take the social as the center point and I therefore invite the museum to take it outside with others to enjoy it. Learn more about the content here.

Lees me en proef me / Read me and tast me

Omdat het boek Lees me niet echt een uitleenbaar boekwerk voor een bibliotheek is mochten we in het kader van Nieuw Gronings Schrijftalent, een vitrine inrichten in het Forum Groningen zodat lezers toch kennis konden maken met Lees me. Nu, negen maanden later, is de inhoud van Lees me en proef me weer beschikbaar gekomen om elders te laten zien, natuurlijk het liefst in de context van kunst en eten. Het boekwerk Lees me is inmiddels uitverkocht en met trots overhandigde ik no. 200/200 aan de curator die ooit Proef me van Elles heeft georganiseerd in het Tschumi-paviljoen te Groningen. / As the book Lees me is less suitable as a lendable book for a library, we were allowed to set up a showcase in the Forum Groningen as part of New Groningen Writing Talent, so that readers could still get acquainted with Lees me. Now after nine months the content of Lees me en proef me has become available again for showing elsewhere, preferably in the context of art and food, of course. The book itself is now sold out and I proudly handed over no. 200/200 to the curator who once organized Proef me by Elles in the Tschumi pavilion in Groningen.

Stichting Proef me, Landscape Labs en Proefstation / Proef me Foundation and Landscape Labs and Proefstation.

Dit jaar heb ik samen met Marike Splinter en Sofia Dupon het initiatief genomen voor de Stichting Proef me. De stichting wil zich richten op culturele en culinaire projecten en in eerste instantie dachten we een groter project te gaan doen maar het bleek verstandiger, in de naweeën van de pandemie, om ons te richten op alleen een voorgerecht. Het voorgerecht bestond eruit dat de mobiele werkplek TAIR van het platform Landscape Labs, werd verbouwd en omgedoopt tot Proefstation om aan de slag te gaan bij o.a. Timmerdorp 2022. Proefstation staat nu bij theatergroep Prins-te-Paard in de Noordoostpolder en is ook altijd beschikbaar voor landschappelijke, culturele en culinaire onderzoeken elders. / Earlier this year Marike Splinter, Sofia Dupon and I started the Proef me Foundation. The foundation wants to focus on cultural and culinary projects. At first we planned to do a larger project but it turned out to be more sensible, in the aftermath of the pandemic, to focus on just an appetizer. The starter consisted of the renovation of the mobile workplace TAIR (the mobile residence of the Landscape Labs platform) into Proefstation and work at Timmerdorp 2022, among others. Proefstation is now located at theater group Prins-te-Paard in the Noordoostpolder and is always available for landscape, cultural and culinary research elsewhere.

Vragen kunnen naar proefme@landscapelabs.nl. / Questions can be sent to proefme@landscapelabs.nl.

Lollystation / lollipop station

Vijfentwintig jaar geleden maakte ik mijn eerste lolly, niet vermoedend dat lolly’s nog veel vaker voorbij zouden komen in allerlei smaken. Het is inmiddels een geschiedenis geworden waarin de samenwerking met kookkunstenaar Elles Kiers een grote rol speelt. Elles goot haar duim duizenden keer af en maakte er eetbare beelden van. Vanuit deze geschiedenis kwam nu Lollystation tot stand en bedacht ik een vervolg voor het sprookje De bron der wijsheid. Een vervolg waarin een kok al haar kennis deelt met anderen en zelf leeg achter blijft en verdwijnt in de oorspronkelijke bron. Ik kom graag langs met Lollystation om dit weer te delen. / Twenty-five years ago I made my first lollipop, not suspecting that lollipops would over the years come by more often in all kinds of flavors. It has become a history in which the collaboration with cooking artist Elles Kiers plays a major role. Elles casted off her thumb thousands of times and turned it into edible images. From this history Lollystation came about and along with it I came up with a sequel for the fairy tale The source of wisdom. A sequel in which a cook shares all her knowledge with others and remains empty herself and disappears in the original source. I’d love to drop by with Lollystation to share this all over again.

In de toekomstige_toekomst zal er liefde zijn / In the future_future there will be love

Is het mogelijk om aan de toekomst te denken of is deze al gearriveerd en moeten we het eigenlijk hebben over een toekomstige toekomst? Zullen we eens lekker gaan eten en erover praten? Of pakken we de naaimachine en maken een groot spandoek? Ik nodig je uit en verheug me op je komst. Een rode draad voor me is de inspiratie die ik haal uit het gesprek met andere (jonge) makers, dus je mag ook gewoon met een vraag komen of een idee waar je wel eens een reflectie op wilt. Ik zie het groeiende belang om veilig en inclusief te werken, en ga daarin graag een connectie met je aan, in mijn ‘werkplaats van de toekomstige toekomst’. Wil je langskomen stuur dan een mail naar henry@landscapelabs.nl dan kunnen we overleggen hoe en wat. / Can you still imagine the future or has it already arrived and should we actually talk about a future future? What about we share a nice dinner and talk about it? Or do we use the sewing machine and make a large banner? I invite you and look forward to your arrival. A common thread for me is the inspiration I get from the conversation with other (young) makers, if you wish you can also just come up with a question or an idea that you would like to reflect on. I see the growing importance to work safe and inclusively, and would like to connect with you in my ‘workshop of the future future’. If you want to come by, send an email to henry@landscapelabs.nl and we can discuss when and how.

23 SEP. 2022 – 24 SEP. 2022:

NEXT GENERATION – No University Manifestatie 2022

Hoe kan kunst ons dichter bij de natuur brengen? En hoe richten we steden zo in, dat water vrij kan blijven stromen terwijl voeten droog blijven?  Kom erachter tijdens NEXT GENERATION in Zwolle. Twee dagen vol lezingen, experimenten en kunst. MEER INFORMATIE HIER! / How can art bring us closer to nature? And how do we design cities in such a way that water can continue to flow freely while feet remain dry? Find out during NEXT GENERATION in Zwolle. Two days full of lectures, experiments and art. MORE INFORMATION HERE!

Ik ga hier mee bezig met In the future there will be love. Mijn doel is om elkaar te wijzen op de situaties die echt aan de hand zijn. Ik hoop je te zien tijdens NEXT GENERATION./ I’m going to be working on this with In the future there will be love. My goal is to point out to each other situations that are really going on. Hope to see you at NEXT GENERATION.

3 september: locatie 63!

Gevonden bij Prins-te-paard in de Noordoostpolder!! Lange leve de collega locatie theatermakers!! Hoera! / Found at Prins-te-paard in the Noordoostpolder!! Long live the fellow site-specific artists!! Hurrah!

29 augustus 2022: Locatie gezocht! Site wanted!

(Maar een nieuw project suggereren mag natuurlijk ook / But you can of course also suggest a new project)

Ik sta open voor ideeën en suggesties. Na 62 eerdere plekken en prachtige verhalen zoek ik opnieuw een plek voor mijn houten sleephut. Tegenwoordig heet ie trouwens Proefstation maar de afgelopen jaren was het ook de fantastische Tiny Artist In Residence TAIR.

Ik zoek een plek waar ie voor langere tijd mag staan en waar ie “slechts” met een tegenprestatie mag verblijven. Er is geen budget, dit zijn tijden van samenwerking, hand- en spandiensten, ruilhandel of andere fijne oplossingen. Best mogelijk om ‘m in te zetten als logeerplek voor een andere kunstenaar. Of dat ik er soms even mee op pad ga als er zich iets aandient.

22-25 augustus 2022: Proefstation ging aan de slag bij Timmerdorp 2022

Op de voormalige vloeivelden van het Suikerunieterrein in Groningen ging Proefstation aan de slag bij het educatie initiatief AOC TERRA tijdens Timmerdorp 2022. We zochten naar de wijsheid en de smaak van de verhalen zoals wij die uit onze eigen duimen kunnen zuigen. We vonden een verhaal dat verwees naar een kok die een spat vet op haar duim kreeg en toen direct haar duim in haar mond stak om de pijn te sussen en merkte dat ze toen alle kennis van de wereld kreeg. Echt waar! Kijk maar hier!

19-21 juli 2022: Proefstation ging aan de slag bij Vlottendorp 2020.

In Meerstad bij Groningen en dus plek 61 voor de TAIR, vanaf nu hopelijk ook bekend als Proefstation! Verschillende proefmodellen werden voorbereid en het werd een smakelijk onderzoek. Zie ook de link hier naar Proefstation

4-7 juli 2022: Theatermaken met leerlingen van Stad & Esch in Diever en Roestvrij Theater!

Roestvrij theater was gevraagd hier samen met verschillende theaterdocenten workshops te geven aan de studenten. Ik werd gevraagd een draai te geven aan het verhaal van een zekere Olde Boppe en besloot er hoe dan ook een opera van te maken. Olde Boppe als een dode rijkaard die lag te stinken en rumour te maken in de lokale kerk. De kerk galmde nogal en hoorde we dus het koor steeds vijf keer hetzelfde zingen. Het werd dus een cartooneske opera waarmee in vijf minuten het verhaal uit de doeken werd gedaan door een groep tieners die eigenlijk liever op vakantie wilden zijn en zeker niet wilden zingen. Dit project genereerde aandacht in de lokale pers maar gaf dus ook plek 60 voor de TAIR aka Proefstation.

17 juni: Sinds enige weken staat PROEFSTATION aka TAIR (tiny artist in residence) op haar 59ste stek: Huis Orlando in Den Horn.

29 april 2022: Lees me bleek een goede eerste les op de School voor de Vrolijke Apocalyps, en lees twee komt er aan!

Al tijdens Lees me bleken we na te denken over de vraag hoe je dan wel een groep bij elkaar krijgt als een samenleving er alles aan lijkt te doen om dit te voorkomen. En dit zeggen wij niet met alleen boosheid want de vrolijkheid van de school staat ook voor het gegeven dat schoonheid en wreedheid samen bestaan dus ook bij ziekte, ongelukken, rampen en systemische fouten. Het doel is om jezelf en elkaar te onderwijzen over de situaties die echt aan de hand. Spoedig meer hierover.

18 Maart 2022: Op steenworp afstand van https://www.tschumipaviljoen.org/project/proef-me/ is nu gevestigd de Stichting Proef me. De stichting zal zich richten op: ‘het bevorderen van de culturele en/of culinaire verbinding tussen mensen, plaatsen en gebeurtenissen en de wens tot onderzoek en ontwikkeling van culturele en culinaire producties.

25 februari 2022: LEES ME EN PROEF ME!!

Omdat Lees me niet echt een uitleenbaar boekwerk voor een bibliotheek is mochten we, in het kader van Nieuw Gronings Schrijftalent, een vitrine inrichten in de bibliotheek van Forum Groningen zodat lezers toch kennis kunnen maken met Lees me. Via een QR-code in de vitrine kun je vanaf 25 februari hier terecht komen waar je meer informatie vindt over Lees me, kunstenaar Elles Kiers en de nieuwe stichting Proef me. Je kunt hier ook het boekwerk downloaden, en dus ook de engelstalige samenvatting. / Lees me (Read me) is not really suited to be a regular loan book. Therefore, in the context of New Groningen Writers Talent, we were given the change to design a presentation for Lees me (Read me) in Forum Groningen. The QR-code in the case guided you to this page were you will find more information about Lees me (Read me), the artist Elles Kiers, Foundation Taste me and you can download the English summary of Lees me (Read me).

Januari 2022: – Lees me – de afronding:

Lieve lezers, Lees me was echt niet mogelijk zonder jullie, de Ceda-i-Olgica Foundation en de  Kunstraad. Misschien is het daarom dat we steeds weer een stap voorwaarts vinden in dit project. Nu dus weer. Niet alleen zijn we gevraagd om een recept van Elles bij te dragen aan een prachtig boek, we zijn ook bezig met een stichting op te richten die we vernoemen naar een werk van Elles: Stichting Proef me. Klinkt toch best mooi? Een klein aandenken aan en een mooi eindpunt van een jaar lang onderzoek naar en publicatie van het werk van beeldend en culinair kunstenaar Elles Kiers. De stichting is in naam vernoemd maar zal een veel bredere functie hebben. Als je meer wilt weten neem dan contact op, ook omdat we staan te trappelen om nieuwe zaken aan te pakken.

Intussen is er nog een exemplaar van Lees me geschonken aan een belangrijke aanjager van het hele project, ook een instelling heeft een inzichtexemplaar in bruikleen gekregen, anderen kocht juist een exemplaar voor nog weer andere belangrijke voedsel-connectie van Elles. Daarbij werd vermeld: ‘Wij willen dit exemplaar schenken aan Jacob de Vries, eigenaar van natuurvoedingswinkel De Nieuwe Weg. Hij was de initiator van de tentoonstelling waarbij het varkenshuis neerstreek aan de Oostersingel. Hij vond het project erg interessant. Hij verkoopt de winkel binnenkort en daarom willen wij hem graag een exemplaar cadeau doen’.

Kook me, dat pracht weekend in oktober waarin we opzoek gingen naar een completer kookboek van Lees me kreeg ook nog een staartje met een publicatie bij uitgeverij Petrichor.

De kunstacademie Minerva, waar Elles gestudeerd heeft, heeft ook een exemplaar van Lees me gekocht. En door al deze laatste stappen hebben een pracht bedrag hebben ingezameld en zoals beloofd is de netto opbrengst van €312,25 overgemaakt naar de Alzheimer stichting.

Vanaf zijn beide boekjes van Lees me beschikbaar als pdf! Klik op de link om te downloaden. Proef me_logboek Lees me_handboek

Hiermee ronden we af, zetten de buikspek op het vuur en romen de melk af. Nog even schudden en dan is er boter. En natuurlijk is er wel wat over Elles zelf te melden: het is duidelijk dat ze het afgelopen jaar genoten heeft van het boek maar ook dat haar wereld steeds kleiner aan het worden is.

Met lieve groeten,Anna Dupon, Erin Stel, Henry Alles en Marike Splinter

23 November 2021:

Lieve Lezers, de tijd vliegt, het is al weer een maand geleden dat Kook me plaatsvond en het was fantastisch. In dit bericht vind je een terugblik, de engelstalige pdf en ook een oproep om de laatste 19 Lees me boekwerken te verkopen en de opbrengst te schenken aan de Alzheimer stichting.

Kook me was een verrassende bijeenkomst van vooral jonge mensen die niet alleen soms emmers vol eten meebrachten maar ook echt wat wilden weten en dan uiteindelijk gewoon in een pan stonden te roeren, mee-aten en spraken over de toekomst van ons eten. De foto’s hier vertellen er meer over. Het weekend van – Kook me – is later prachtig verwoord door Lola Diaz Cantoni van ARTisBOOK, zie deze link.

Intussen is er een engelstalige samenvatting verschenen van LEES ME / English summary available of LEES ME (readme): Taste me_logboek and Read me_manual

Nog even weer over Kook me: de recepten van verschillende gerechten uit Lees me kwamen goed uit de verf en ook de toegevoegde buikspek, de poffert, zoete aardappel in koolblad en het bier waren heerlijk. Hannegijs (Lees me no. 39/200) maakte drie dagen lang kaasjes, Karin (Lees me no. 170/200) kwam al voor de opening aan met een hele lading groenten, Henry (Lees me no. 26/200) bakte poffert in de wonderpan en schudde boter in een weckpot, Anne (Lees me no. 142/200) overdonderde ons met vers en ingemaakt fruit terwijl Marike (Lees me no. 3/200) ons vanuit Parijs hielp met het marineren van bonen en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Frans (Lees me no. 113/200) hielp ons intussen aan flink wat meer groente bij Tuin in de Stad. De varkens daar vonden het groenteafval en de wei (bijproduct van kaasbereiding) die we meebrachten van de vorige dag ook nog eens heerlijk. Elles (Lees me no. 1/200), die op zondag langs kwam, vond vooral de ingelegde Drentse kievitsboontjes goed. “Die gaan mee” zei ze.

ARTisBOOK (Lees me no. 115/200) was werkelijk de beste thuisbasis die we ons hadden kunnen wensen! Kook me werd daar even echt een Stenensoep evenement.

Anna (Lees me no. 4/200) moest jammergenoeg verstek laten gaan en zat thuis in Antwerpen met een heuse griep maar schreef ons nog wel een brief en stuurde een bijbehorend geluidsbestand. Jullie mogen hier er van meegenieten. De brief zien we in december terug als onze bijdrage aan het magazine Petrichor 7 van de gelijknamige uitgeverij.

En is het incomplete kookboek met Kook me nu completer geworden vraag je je misschien af? We denken dat het antwoord poëtischer is. Wat ons vooral trof is dat het weekend een nieuwe vraag opriep, namelijk: hoe kook je een groep? Dat vraagt om een heel ander inhoudelijk kookboek en toch voelt het ook als een logisch gevolg van het relatie-landschap zoals Sjef en Elles dat in 2010 in gang hebben gezet. Afgelopen week berichte Ramsey Nasr (Lees me no. 146/200) ons nog dat zijn lezerspubliek in ieder geval vind dat Varkenshuis (2011-214, het vervolg van Varkensjaar) bovenal ‘een briljante kunstenaarsactie was’. Wij gaan ons in ieder geval richten op die ene vraag.

Laten we ter afronding ons richten op de decemberdagen: er zijn nog 19 exemplaren van lees me over. Wie vind jij moeten wij absoluut nog een exemplaar schenken? En wie koopt er nog een exemplaar voor een collega, familie of vrienden, zie hier het bestelformulier. De netto opbrengst, beloven we, komt ten goede aan de Alzheimer stichting.

Met lieve groeten, Anna Dupon, Erin Stel, Henry Alles en Marike Splinter

PS Een aantal dagen na Kook me wist Elles ineens weer hoe je Henry moet bellen om te zeggen dat het leven soms saai en stom is en dat het bij Kook me wel leuk was en of ze daar nog weer naar toen kon. Dat kon natuurlijk niet meer. Ze zijn samen de volgende dag maar varkens gaan voeren in Ekehaar; dat was ook een mooie belevenis.

Oktober 2021: we spraken af om in oktober te gaan koken uit Het Incomplete Kookboek, onderdeel van LEES ME, om het zo wat completer te maken. Dus gingen we een weekend lang aan de slag gaan en haddenb dit evenement KOOK ME genoemd. KOOK ME vond plaats op 22, 23 en 24 oktober bij ARTisBOOK (een voormalige bierbergplaats en Lees me no. 115/200) in Groningen en wij samen met hen, Tuin In De Stad (Lees me no. 113/200) en lezers maakten we er iets moois van.

(met hieronder foto’s van Hannegijs Jonker, Marike Splinter, Marinus Augustijn, Henry Alles en Lola Diaz Cantoni)

September 2021: de bezorging van Lees me, liep door want ook de verkoop liep door en sommige reactie willen we jullie niet onthouden:

Friday 27th of August: Today it has been 40 years since the Women For Life on Earth marched against nuclear arms!!! Here you can find some information about how a group of young people studied what happened then to understand what is needed now

Please enjoy the work the team and I did in the autumn of 2019 thru this link here (this page would not have been possible without Glanmorgan Archives, St Fagans National Museum of History and the team of young artists, please see link here for more)

Augustus 2021: Lieve toekomstige lezer, het boekwerk Lees me is klaar. Aanstaande zondag 8 augustus wordt het eerste exemplaar aan Elles Kiers overhandigd in een besloten bijeenkomst.

Een tweede presentatie van Lees me volgt op donderdag 12 augustus bij restaurant De Groene Stoel in Groningen. Vanaf 12 tot 18 uur zit Henry daar dan op het terras met een hele stapel boeken. Journalisten zijn daar natuurlijk ook welkom. Vanaf dan is Lees me beschikbaar voor die prachtige lijst van mensen die het al in de voorverkoop hebben gekocht. En natuurlijk ook voor nieuwe kopers. Er zijn nog zo’n 75 boeken te verkrijgen nu à €30,- per stuk. Voor meer informatie zie hier!

Wil jij Lees me kopen? Klik hier: https://forms.gle/sNPP2G1Sqx1r7HNq8

Ingegeven door ons eigen enthousiasme zijn we bezig met een presentatie van Lees me in oktober 2021 samen met ARTisBOOK: Kook me, een weekend vol eten en verhalen geïnspireerd door Lees me.

20 juni: De laatste aflevering van Bitterzoet TV was een feit. Een pracht aflevering met toneel en eten, met gasten on- en offline en zicht op een opener samenleving. The end of the world as we know it neemt vele betekenissen aan bleek maar weer. Dank voor de bloemen!

9th of June: The exhibition THE FUTURE HAS A PAST opens! To explore the future, we first looked to the past and delved into the national collections of Wales. The Future Has a Past reminds us that the future is not untainted. It does not lie outside our reach, nor outside our responsibility. ‘How did we get here, and how do we move forward?’ are questions this exhibition asks us to reflect on. See the website for info and podcast HERE!

5 juni: BITTER TV episode 8!!! With on-line dessert from 22.00 hours onwards!

15 mei 2021: Bitterzoet TV is toe aan zijn zevende aflevering met de titel ‘een rampzalig leven’ – en wordt gesteund door het Snelloket van de Kunstraad en speelt bijna iedere week met eten, Lees me is in ontwikkeling, het ontwerp is bijna af en wordt gesteund door meer dan 100 mensen die op voorhand het boek hebben gekocht, ook de Ceda-i-Olgica Foundation en Kunstraad Groningen steunen het project om dit boek tot stand te brengen. En last-but-not-least is er nieuws uit Wales: THE FUTURE HAS PAST gaat naar alle waarschijnlijkheid open vanaf begin juni en blijft dan 12 maanden te zien!!!

15th of May 2021: Bittersweet TV is running its the seventh episode on the 22nd of May, two more episodes are expected in June and the performances are supported by the local larger cultural institutions. Meanwhile the artbook ‘Read me’ has been pre-ordered over 115 times and therefore finds a comfortable support by over a 100 people together with the Ceda-i-Olgica Foundation and the local Groninger artsfund Kunstraad. Last but not least we can safely announce the exhibition THE FUTURE HAS A PAST will probably be opening in June and will be on show for the next twelve months.

12 april 2021: Lees me, een kunstenaarsboek gebaseerd op een logboek van kunstenaar en kok Elles Kiers, verschijnt deze zomer in een oplage van 250 genummerde handgemaakte exemplaren en een digitale tweetalige versie. En zal bestaan uit ongeveer 120 pagina’s inclusief afbeeldingen, voetnoten, context en snijplankje. Om Lees me te realiseren hebben we jouw hulp nodig. Daar hoef je niets voor te doneren. Je kunt het boek, dat € 22,- gaat kosten alvast kopen voor we het maken, zodat we zeker zijn van voldoende middelen. Stuur hiervoor een mailtje naar info@landscapelabs.nl.